Het was weer eens zover. Na zeker twintig voornemens om het nu eindelijk echt eens te gaan doen, wist ik het de eenentwintigste keer zeker: ik zou op Sexjobs een oproep plaatsen. De titel had ik al: ‘Eens iets heel anders’. Volgens mij het ei van Columbus, want dat ‘anders’ gold voor meerdere aspecten van mijn oproep. Ik kies er overigens bewust voor om het woord ‘oproep’ te gebruiken en niet het woord ‘advertentie’. Ik ben zeker geen zedenmoralist. Daarbij vind ik echt dat iedereen vooral moet doen waar hij of zij zin in heeft.
Ook als dat met een financiële- of professionele achtergrond te maken heeft. Voor alles bestaat een markt en dus ook voor seks. Prima en niets mis mee. In een ver verleden verkeerde ik beroepsmatig veel in de rosse buurt van Amsterdam. Aan de mensen van plezier, en ik zeg bewust mensen, omdat ik in die wereld zowel dames als heren tegen ben gekomen, denk ik vaak niet alleen met plezier en waardering, maar zelfs ook met bewondering terug. Tot wat zij kunnen ben ik absoluut niet in staat. Ik vind die spreekwoordelijke ‘knop’ die omgezet kan worden zo vreselijk bijzonder! Ik heb die knop (helaas) niet.
In die periode is ook mijn vaste overtuiging ontstaan dat ik nooit voor seks zal betalen. Nogmaals, niet omdat ik een moraalridder ben. Verre van dat. Of omdat gratis seks voor mij voor het oprapen zou liggen. Alleen omdat, ondanks mijn oprechte bewondering voor de mensen ‘uit het leven’ ik ook enorm veel persoonlijk leed, pijn en ellende achter die façade van frivoliteit heb gezien. De schaduwkant van de betaalde seks waarvan iedereen weet dat die bestaat, maar waar niemand het liever over heeft.
Vind ik sekswerkers zielig? Absoluut niet! Want ik zou het niet kunnen. Ik heb er alleen heel lang geleden al voor gekozen dat ik niet de financier van andermans leed of zelfs uitbuiting wil zijn. Dat nog even voor alle duidelijkheid. ‘Eens iets heel anders’ was het dus geworden. Het heeft mij altijd geïntrigeerd dat het mogelijk is dat twee personen naar exact hetzelfde kunnen kijken en daar dan toch iets totaal verschillends in kunnen zien. In de communicatieleer schijnt dat de vervormingshoek te heten. Het verschil tussen datgene dat de zender verzendt en wat de ontvanger ontvangt.
Dat heb ik mij tenminste laten vertellen. Ik had na ernstig intern beraad ervoor gekozen om mijn oproep in de categorie 'Mannen' te zetten. Dan was dat maar vast duidelijk. Dacht ik. Als subcategorieën had ik 'Escort en Massage' gekozen. Daar kon dan tenminste ook geen misverstand meer over ontstaan. Dacht ik, weer. Om zo mogelijk nog duidelijker te zijn, had ik zelfs twee foto’s geplaatst. Iemand nog twijfels? Ik in elk geval niet. Dacht ik, nogmaals. Natuurlijk vermoedt de lezer al dan mijn oproep absoluut geen commercieel karakter droeg. Ik probeer consequent te blijven, ook als ikzelf mensen oproep.
Verder vermoed ik, want nu ben ik daar niet meer zo zeker van, dat de lezer intussen hopelijk toch minimaal de indruk moet hebben gekregen dat ik een vrouwelijke doelgroep voor ogen had. Tenslotte waren de foto’s overduidelijk: ik ben een man. Weliswaar niet Gods gift to women, maar toch.. Ik had het kunnen weten. Dom dom dom. Als dames via Sexjobs uit een onbeperkt scala van heren en hun uitgestalde wormvormige aanhangsels (overigens vrijwel zonder uitzondering de lengte en stijfheid van de Eiffeltoren naar de kroon stekend) kunnen kiezen, waarom zou ook maar een enkele dame kiezen voor mijn bescheiden bijdrage aan de mannelijkheid.
Daar liggen niet mijn grootste (letterlijk) kwaliteiten. Voor wie wil weten waar die volgens mij wel liggen, geldt dat het inmiddels te laat is. Mijn oproep is niet meer. Toen ik op de button ‘Advertentie plaatsten’ drukte, verscheen de keurige melding dat mijn oproep eerst nog goedgekeurd moest worden. Dat kon een aantal uren duren. Vijf uur en drie minuten om precies te zijn, want vanaf dat moment explodeerde mijn mailbox! Binnen een half uur ontving ik de meest uiteenlopende mails van de meest uiteenlopende… mannen.
Lieve heren, begrijp mij alstublieft goed. Ik heb absoluut niets tegen homo- of biseksualiteit. Ik hanteer op dat gebied maar een regel: doe waar je behoefte aan hebt, met wie jij dat wilt doen. Ik ben maar ik, en daarbij ben ik absoluut niet degene die ‘de norm’ wil stellen. Zo die ‘norm’ al bestaat. Ik ben maar een al wat oudere, hopeloos conventionele heteroseksuele man. Dan nog een belangrijke opmerking. Ik had zelf nog duidelijker moeten zijn. Als ‘nieuwe speler op de markt’ had ik mijn bedoeling nog beter moeten omschrijven.
Mijn bewust als mysterieus bedoelde omschrijving is dus precies verkeerd uitgelegd. Het boomerangeffect. Heren, een oprecht dankjewel voor jullie waardevolle les en nogmaals excuses voor het misverstand.
