Doctor Love

Ingezonden door Twan

Lang kon het niet duren voordat het eerste telefoontje met Saskia een vervolg zou krijgen. Zelfs nog in de trein vanuit Utrecht terug naar huis kreeg ik een appje met de vraag of ik deze week nog ruimte had voor een onderzoek. Onderzoek? Vanuit de wereld waar ik actief ben geweest, betekent dat woord vaak niet veel goeds. Maar zoals met veel woorden is ook het woord ‘onderzoek’ voor meerdere uitleg vatbaar. In mijn reactie vroeg ik wat ik mij daarbij zou kunnen voorstellen. Het antwoord van Saskia was kort maar krachtig: 'Medisch'.

Gelet op de sfeer waarin de contacten met haar hadden plaatsgevonden, kon het niet anders dan dat Saskia in een erotische sfeer iets wilde organiseren dat met grensoverschrijdend medisch handelen te maken zou hebben. Nu heb ik zelf wel eens iets op dat gebied meegemaakt, maar dat was niet van dien aard dat ik daar ooit een verhaal aan zou wijden. Echter de verhalen van Jewel in haar contacten met dokter Bob hadden mij ervan overtuigd dat die tak van sport het zeker waard was om verder te onderzoeken.

Daarbij ben ik exhibitionistisch en absoluut kinky genoeg om dit voor mij nog redelijk onontgonnen terrein verder te onderzoeken. Alleen zat mijn agenda voor de rest van deze week angstig vol. Wat voor mijn vertrek naar Bali nog slechts een week overliet om tot een medisch samenzijn met Saskia te komen. Die op haar beurt volgende week een trip naar een Grieks eiland zou maken. Omdat mijn fantasie inmiddels behoorlijk op hol begon te slaan, zocht mijn brein onder tijdsdruk naarstig naar een mogelijkheid. Eigenlijk bleef alleen de donderdagavond over.

Saskia reageerde verheugd en vroeg enthousiast of ik naar een plaats in de buurt van Utrecht zou kunnen komen. Aangezien die plaats goed bereikbaar was, werd een afspraak gemaakt. Ik kreeg een adres waarvan Saskia mij verzekerde dat het op loopafstand van het station zou zijn. Wat ook het geval bleek te zijn. Een statig, wit huis met groene kozijnen viel duidelijk op tussen de andere monumentale panden. Wat het huis bijzonder maakte -en wat opeens verhelderend werkte- was een messing naamplaat naast de voordeur met daarop de naam van een huisarts. Dr. S. ….. 

Jeetje, dit kon nog wat worden! Ik trok aan de knop naast de naamplaat en een ouderwetse deurbel klingelde. Saskia moet bijna achter de deur hebben staan wachten, want meer dan drie seconden duurde het niet totdat de voordeur openging. Een statige dame in een keurig beige mantelpakje stond in de deuropening en stak haar hand uit. ‘Dokter Saskia?’ vroeg ik. 'Zeg maar gewoon Saskia. Of Sas, dat is ook goed.' De voordeur werd achter mij gesloten. Dr.? Saskia ging mij voor. Langs een balie en een kamer die duidelijk als wachtkamer was ingericht.

Compleet met de stapel oude, stukgelezen tijdschriften en het onvermijdelijke kinderspeelgoed in een hoekje. Tot nu toe niets wat ook maar iets prijsgaf van wat er in de fantasie van Sas stond te gebeuren, maar dat zou snel veranderen. In de wat duidelijk de spreekkamer was, verwachtte ik niet anders dan dat dr. Saskia achter het bureau zou gaan zitten om te beginnen aan een reeks van vragen, die uiteraard om een diagnose en nader (intern) onderzoek zouden leiden. Hoe beperkt was mijn denkraam? Want in plaats van wat ik verwachtte, ontspon zich een heel ander scenario.

Niet Saskia, maar ik moest achter het bureau plaatsnemen, maar niet dan nadat Saskia mij een witte doktersjas had aangereikt. Of ik die maar even aan wilde trekken. En oh ja, ook de stethoscoop op het bureau zou nodig zijn. Of ik die dus alvast maar om mijn hals wilde doen. Ach ja, waarom niet. Verwachtingsvol en toch ook al een beetje opgewonden, nam ik als een ervaren huisarts plaats achter het bureau. Saskia ging recht tegenover mij zitten. Op precies dezelfde manier als in de film Basic Instinct.

Waarbij Sharon Stone tijdens het politieverhoor haar benen over elkaar sloeg en de bioscoopzaal daarbij een blik op haar gladde poes gunde, toonde Saskia mij dat er geen twijfel kon bestaan over tot welk geslacht zij behoorde. ‘Waar kan ik u mee van dienst zijn?’ ‘Tja dokter, ik voel de laatste tijd soms een beklemmend gevoel op mijn borst.’ Aftastend of ik een beetje in de goede richting ging, vroeg ik of dat wel eens gebeurde omdat mijn patiënte misschien iets te strakke kleding droeg? Kennelijk zat ik in de goede richting, want mijn patiënte reageerde dat dat best eens zou kunnen.

Want zij had daar nu ook een beetje last van. ‘Trek dan uw jasje even uit. Dan merkt u direct of u wat meer lucht krijgt.' Saskia was maar al te bereid om mijn advies op te volgen. Onder het beige colbertje droeg Saskia een smetteloos wit overhemd waarvan de bovenste twee knopen niet dichtgeknoopt waren. Waarmee zij mij dezelfde aanzet van haar aanzienlijke decolleté liet zien als op dinsdagmiddag op het Vredenburg in Utrecht. En nee, het was geen verbeelding: Saskia kromde haar rug, waarmee zij haar borsten min of meer in de aanbieding gooide.

Twee harde knoppen gaven exact aan waar het centrum van haar tepelvlekken lag: bijna halverwege haar buik. Saskia had bij het uitdelen van de borsten duidelijk niet achteraan gestaan. Op haar ontkennende antwoord of zij al enige verlichting voelde, stelde Saskia zelf voor om haar borsten even op te tillen. Wat mij een goed idee leek. Beide borsten werden van onderen vol omvat en opgetild. De toch al duidelijk zichtbare tepels wezen als rotsen in de branding in mijn richting. ‘Beter zo?' vroeg ik. Volgens Saskia ietsje, maar nog niet veel.

Ik sprak mijn vermoeden dat haar overhemd waarschijnlijk ook te strak zat uit. ‘Denkt u dokter?' speelde Saskia het spel mee. Zonder verder iets te vragen of af te wachten trok Saskia haar overhemd uit haar rok en knoopte zij knoopje na knoopje het overhemd open. Een witte beugel beha werd zichtbaar. Net als de bovenste helft van Saskia’s tepelvlekken die, net als Saskia’s borsten, groot waren. ‘Beter?’ ‘Niet veel’. ‘Zullen wij ze samen iets optillen?’ ‘Oh, als u wilt, dan graag dokter.’ Ik stond op en liep om het bureau heen. Ging achter Saskia staan en stak mijn armen onder haar oksels door.

Saskia tilde haar armen en handen op. Ik nam haar handen in de mijne en bracht ze onder de zware borsten van Saskia. Samen tilden wij ze op en lieten we ze heen en weer wiegen. Wat volgens Saskia weinig extra verlichting gaf. ‘Misschien moet u ze vastpakken dokter?’ De handen werden omgedraaid. Saskia nam nu mijn handen in de hare en zorgde ervoor dat haar joekels met hun volle gewicht door mij opgetild werden. Het onvermijdelijke gebeurde. Saskia’s tepels rolden uit de cups van haar beha. Ik besloot om -althans voorlopig- nog even in mijn rol van onderzoekend arts te blijven.

Wat volgens mij de spanning bij Saskia alleen maar verhoogde. Toen mijn tillen en schudden nog steeds niet de gewenste verlichting opleverden, luidde mijn diagnose dat er dan nog maar een mogelijkheid restte: Saskia’s beha zat te strak. Zonder blikken of blozen, maar wel met een vreemde blik in haar ogen, maakte Saskia de drie haakjes van haar beha los. Twee joekels van borsten genoten van hun verkregen vrijheid. Of ik ze even op wilde tillen? Saskia’s borsten waren behoorlijk meer dan twee handen vol. Ze waren zacht en vol. Romig, maar toch onverwacht stevig.

Optillen werd strelen. Strelen werd masseren van Saskia’s borsten en tepelvlekken. Haar tepels waren groot en keihard. Bij elke aanraking veranderden haar tepelvlekken in kleine maanlandschappen. Compleet met kraters en bergen. Als ik met mijn vinger het topje van een tepel aanraakte, ging er een schok door Saskia’s bovenlijf. Dan liet zij haar hoofd achterover zakken tegen de onmiskenbare bult in mijn broek. Ik wilde geen enkel detail uitsluiten en dus adviseerde ik een borstonderzoek van de voorkant. Saskia draaide zich maar al te graag om. Ging zelfs staan.

Een spel van voelen, strelen en masseren volgde. Niets werd overgeslagen. Toen ik Saskia’s beide tepels tussen mijn duimen en wijsvingers rolde, keek zij mij aan met een blik die maar een ding kom betekenen. Ik nam ze in mijn mond. Waar ze onder mijn tong en tussen mijn tanden zo mogelijk nog dikker en harder werden. Een schok en een kreet! En nog een! Ik schrok. Had ik te hard gebeten? ‘Oh shit, ga door. Ga dooooor!’ Saskia schokte en kronkelde. Bleef schokken en kronkelen. Het kon niet anders dan dat zij zojuist was klaargekomen.

Puur en alleen omdat ik met haar borsten en tepels had gespeeld. Saskia’s handen sloten zich om mijn hoofd. Haar mond vond de mijne. Een hete tong vocht zich tussen mijn tanden door een weg naar binnen. Ik zoog haar diep in me. Haar handen en de mijne waren overal. Waar Saskia genoot van het aanraken van iedere vierkante centimeter van haar naakte huid verbood ik haar om zelfs maar onder mijn doktersjas te komen. Een jas die ter hoogte van mijn kruis een duidelijke uitstulping vertoonde. Waar Saskia haar onderbuik tegenaan perste. En daarbij haar tweede spontane orgasme bereikte.

Ik zei dat ik dacht dat wij samen de oorzaak van Saskia’s kwaal hadden gevonden. De remedie was gewoon om niet te strakke kleding te dragen, regelmatig Saskia’s borsten de vrije ruimte te gunnen en zo nu en dan een liefdevolle borst- en tepelmassage. ‘Over twee weken terugkomen’, was mijn advies, maar ik wist dondersgoed dat het consult hier niet mee afgelopen zou zijn. Saskia’s ogen en lichaam spraken boekdelen. Of ik ook nog even aandacht aan haar schaamstreek wilde besteden? Volgens Saskia had zij de laatste tijd daar regelmatig last van jeuk. En van overmatige afscheiding in haar vagina.

Niet dat Saskia dat als onaangenaam ervaarde, maar zij wilde graag zeker weten dat er niets verontrustends aan de hand was. Tja, en wat doe je dan als betrokken huisarts? Zeker nadat je al gezien hebt dat jouw patiënte zich duidelijk op een nader, zelfs diepgaand onderzoek heeft voorbereid door haar slipje thuis te laten? Ik vroeg Saskia om haar overhemd weer aan te trekken. En nee, ze hoefde haar beha niet om te doen. En nee, ook dichtknopen was niet nodig. Dat zou de rest van mijn onderzoek niet in de weg staan. Achter een vouwscherm vermoedde ik een onderzoekstafel. Wat klopte.

En, hoe toevallig, was deze al voorzien van de noodzakelijke ‘stijgbeugels’. Samen liepen Saskia en ik naar de tafel. Ik verzocht haar om te gaan liggen. ‘Rokje aan of uit?' vroeg Saskia. 'Hou maar aan.' Alleen moest Saskia om haar kuiten in de stijgbeugels te kunnen leggen, haar rokje wel iets optrekken. Weliswaar niet zo overdreven hoog als zij nu deed, maar wel absoluut noodzakelijk. Ik kreeg onbelemmerd uitzicht op een minuscuul gladgeschoren schaamstreek. Met een vagina waarvan de kleine schaamlippen niet meer zo klein waren. Die zelfs al licht geopend leken en daarbij leken te glanzen.

‘Ziet u het probleem al dokter?’ Saskia speelde de vermoorde onschuld. Ik besloot om mee te spelen. ‘Nee, niet direct. Ik zie nog niets ongewoons’. ‘Kijkt u maar eens goed dokter.' Schaamteloos bracht Saskia haar handen omlaag. Omvatte onderlangs haar billen en trok die uit elkaar. Nu keek niet alleen een natte kut, maar ook een roze, pulserend sterretje mij aan. Voorlopig leek het Saskia niet om dat sterretje te gaan. Vakkundig trok zij met wijs- en middelvingers haar kleine schaamlippen uit elkaar en bood mij zicht op haar geopende vagina.

Een vagina van waaruit kleurloos vocht het roze sterretje passeerde en door het witte vloeipapier op de tafel werd opgenomen. Ik zei dat een handmatig onderzoek absoluut noodzakelijk zou zijn. Saskia zei daar al vanuit te zijn gegaan. Mijn hand trilde toen ik haar hitte al voelde nog voordat ik haar kletsnatte genotsgrotje had aangeraakt. Ik denk dat Saskia ook mijn warmte voelde. Nog voordat ik haar had aangeraakt, schokte haar onderlichaam al. Dit zou te snel en veel te makkelijk zijn geworden. Saskia was al twee keer klaargekomen en ik besloot om te kijken hoever ik haar kon krijgen.

Daarom wilde ik eerst nog wat meer voorbereidend onderzoek doen. Uit een rvs-stalen cilinder haalde ik een wattenstaafje. Zo’n klein stokje waarmee je thuis je oren schoonmaakt. Ik besloot om het te gebruiken voor een uitstrijkje. Met mijn duim en wijsvinger opende ik Saskia’s kut van onderen. Ik zei haar hetzelfde te doen met haar kleine schaamlippen. Ik zag Saskia glimmen. Ik kon Saskia ruiken, bijna proeven. Ik ging met het wattenstaafje langzaam naar binnen. 

Saskia kan daar niet veel van hebben gevoeld, maar ik denk dat alleen al de wetenschap dat er iets vaginaal ingebracht werd voor haar vreselijk opwindend was. Het wattenstaafje zat nog geen centimeter in Saskia’s kut toen het propje watten door een golfje kleurloos vocht werd verzadigd. Ik trok het staafje uit haar terug en legde het uiteinde zichtbaar op mijn tong. Alsof diep in gedachten verzonken, probeerde ik de smaak van het vocht te analyseren. 'Verder, dieper onderzoek zou helaas noodzakelijk zijn', meldde ik.

Saskia spreidde haar benen iets verder. Met een nieuw wattenstaafje cirkelde ik rondjes rond Saskia’s clitoris. Steeds kleiner werden de cirkels. Totdat Sas’ genotsknopje langs alle kanten met watten werd aangeraakt. Zonder woorden gaf Saskia aan wat er nu moest gebeuren. Haar bekken sprak boekdelen. Nog drie cirkeltjes langs alle kanten van haar clit, even het staafje wegtrekken om het vervolgens hard en precies op haar clit te duwen. Saskia’s linkerbeen viel uit de stijgbeugel.

Haar hoofd viel opzij en haar zware borsten vielen naar links. Met tepels waar ik mijn tanden op stuk had kunnen bijten. Het papier onder Saskia’s billen moest wegens ‘een gevalletje waterschade’ verschoond worden. Ik sprak mijn zorgen uit over Sas’ plasgaatje. Volgens mij leek het wat ontstoken. ‘Ook maar even een uitstrijkje?’ Het bolletje watten ging tot halverwege naar binnen. In wat op paniek leek verkrampte Saskia, maar een volgend golfje vocht verried wat er werkelijk aan de hand was geweest. Het papier onder Saskia’s billen moest alweer vernieuwd worden. 

Nu werd het toch echt tijd voor het inwendig onderzoek. Vol in het zicht van Saskia haalde ik een latex handschoen uit het doosje naast de onderzoekstafel. Tergend langzaam wurmde ik de ene vinger na de andere in het rubber. Op nog geen tien centimeter van Saskia’s gezicht spreidde ik mijn vingers. Om mijn hand vervolgens tot een vuist te ballen. Saskia keek, maar zag volgens mij niet veel. Wachtend en hopend op en mogelijk zelfs vrezend voor wat ik met haar zou gaan doen, leek zij in een soort van trance terecht te zijn gekomen. Iets wat ik vanuit de BDSM alleen maar ken als een soort van subspace.

Saskia was er nog wel bij, maar niet alles drong nog in volle omvang tot haar door. Een situatie die makkelijk kon ontaarden. In zulke gemoedstoestanden heb ik mensen dingen zien doen en zien toelaten waar zij achteraf vreselijk spijt van hadden gekregen. Ik besloot om op veilig te spelen. Een vinger ging naar binnen. Saskia stond strak. Er volgde iets van ontspanning toen ik haar sponsje had gevonden. Dat zat verwacht ver vooraan. Tijdens het vingeren schommelden Saskia’s mega borsten synchroon heen en weer. Haar handen zochten en vonden haar strakke tepels.

Het werd tijd voor een tweede vinger. Weer eerst die verstarring die bij de aanraking van Sas’ G-spot als sneeuw voor de zon verdween. Toen ik mijn duim over Saskia’s clit wreef was er geen houden meer aan. Kronkelend en met ondefinieerbare geluiden gleed Saskia van het ene orgasme naar het volgende hoogtepunt. Eerst viel haar rechterbeen opzij. Toen Saskia elke controle leek te verliezen, gleed haar linkerbeen opnieuw uit de stijgbeugel. Saskia probeerde mijn hand weg te duwen.

De halfslachtige manier waarop zij die poging deed, suggereerde dat zij mijn hand helemaal niet uit haar kut wilde hebben. De nagels van mijn middel- en wijsvinger folterden Saskia’s sponsje. Met haar benen bijna recht omhoog kwamen Saskia’s billen los van de tafel. Ik hoorde geluiden die ik nog niet eerder had gehoord. Mijn ringvinger maakte het trio in Saskia compleet. Toen dit er alleen maar toe leidde dat Saskia haar benen nog verder opende, verdween ook mijn pink in haar. Zou ik mijn duim ook nog….? Verder dan het eerste kootje kwam mijn duim niet.

Dat kon echter niet verhinderen dat Saskia bijna compleet van de tafel rolde toen ik met mijn vrije duim en wijsvinger haar clit ongeveer verpletterde. Na zeker drie hoogtepunten hijgde Saskia: ‘Genoeg, genoeg, alsjeblieft genoeg’. Geneukt hebben Saskia en ik niet. Dat zou op dat moment niets hebben toegevoegd. Maar omdat 'wat in het vat zit, niet verzuurt', zal dat er vast nog wel eens van komen. En zelfs als dat nooit zou gebeuren dan was mijn invalbeurt als huisarts onvergetelijk.