Verboden vrucht

Ingezonden door Twan

Ik was al eens eerder veel te vroeg aangekomen bij mijn favoriete uitgaansgelegenheid. Waarschijnlijk hormonaal gedreven. Vandaag was dat ook weer het geval. Ooit zat ik op een bankje voor de ingang van het café te wachten toen een -later bleek- Iers stel uit een taxi stapte. Ik herinner me nog dat ik toen in gedachten de wens uitsprak dat dit stel straks ook mijn café in zou stappen. En dat ik dacht dat die gedachte waarschijnlijk ‘wishful thinking’ zou zijn. Hoe anders dat destijds gelopen is, is in een van mijn eerdere verhalen te lezen.

Maar ja, hoe groot was de kans dat ik iets dergelijks nog een keer mee zou maken? Dus toen ik de nog gesloten deur van het café voorbij liep, zag ik een man en een vrouw schuin de trambaan oversteken. Ik kon me niet voorstellen dat dit koppeltje met dezelfde plannen rondliep als ik. Ik verbaasde mij er wel weer over dat zo’n mooie vrouw zich aan zo’n onaantrekkelijke man had verbonden. Vaak hoor je dan de veronderstelling dat zo’n man OF wel heel veel geld zou moeten hebben OF dat hij toch minimaal een beest in bed zou moeten zijn.

Hoe dan ook; zij was een zeer opvallende dame waarbij ik ook nu weer in mijn hoofd de wens uitsprak dat het stel straks ook mijn café binnen zou gaan. Maar ja, hoe groot was die kans? Qua lengte schatte ik haar in op ongeveer 1.75m. Niet super slank, maar wel met mooie rondingen op de juiste plaatsen. Lang blond golvend haar dat tot ver over haar schouders viel en met een opvallend grote wipneus die haar enigszins brutale gezichtje net dat beetje extra gaf. Wat ook mijn aandacht trok waren haar schoenen die mij aan Uggs deden denken. Heel onvrouwelijk en absoluut niet sexy.

Aan het einde van de straat stak ik over en liep ik terug in de richting van het café. Tot mijn grote vreugde zag ik het stel toch echt bij het café aanbellen. De deur was amper achter hen dicht gevallen of ook ik belde aan. Het stel bleek toeristen te zijn die door de gastheer in het Engels werden ingelicht over de gang van zaken in het café. Uit haar reactie maakte ik op dat Engels in ieder geval niet haar moedertaal was. Het was duidelijk hun eerste bezoek aan het café. Het café liep weer vrij snel vol.

Een aantal alleengaande mannen, maar toch ook weer een hoopgevend groot aantal koppels had zich aan de bar genesteld. Het bewuste stel zat recht tegenover mij, druk met elkaar in gesprek. Vlak naast hen zat een stel waarmee ik al eens eerder kennis had gemaakt en waar ik even mee bij wilde praten. Dat gesprek werd vrij kort en ik besloot om op de barkruk tussen de twee stellen in een drankje te bestellen. De partner van de blondine stond regelmatig op om op verkenning te gaan.

Zij bleef steeds in haar eentje achter. De dame droeg alleen nog een wit t-shirt en een rose stringetje. Zij droeg de Uggs nog steeds. Ik besloot om haar aan te spreken. De communicatie tussen ons verliep moeizaam. Niet alleen omdat zij vrij zacht sprak en de muziek vrij hard stond, maar vooral omdat ik haar taal niet goed begreep. Ik besloot om mij eerst maar eens netjes voor te stellen. De dame zei Margot te heten en uit Frankrijk afkomstig te zijn. Wat ik meteen betwijfelde omdat zij mijn reactie in het Frans daarop niet leek te begrijpen.

Terwijl ik toch meer Franse woorden ken dan ‘trottoir, portefeuille, paraplu en mayonaise’. Of het Frans van Margot moest een lokaal dialect zijn. Soi. Het ging mij tenslotte helemaal niet om haar mooie stem. Margot vertelde dat haar partner een Engelsman was waarmee zij al bijna twintig jaar samen was. Mijn inschatting dat de Engelsman de dominante partij binnen hun relatie was, werd in een vreemde mengelmoes van taal, dialect en accent bevestigd. Toen hij van zijn zoveelste verkenningspatrouille terugkeerde, liet zijn lichaamstaal overduidelijk zien dat hij het helemaal niet leuk vond dat ik met Margot in gesprek was.

Het duurde dan ook niet lang voordat Margo letterlijk aan de hand werd meegenomen naar het souterrain. Margot werd de afsluitbare kamer ingetrokken. Haar partner liet er heel duidelijk geen enkele twijfel over bestaan dat hij absoluut geen andere mannen in het kamertje tolereerde. ‘Niet alleen arrogant en bezitterig, maar ook nog eens lui’ dacht ik. Meneer was zelfs nog te beroerd om zichzelf uit te kleden. Op zijn rug liggend moest Margot al het werk doen. Zelfs van zijn hoopje vellen iets dat op een erectie leek te moeten maken. De Engelsman zat over duidelijk in mijn allergie hoek.

Aan Margot lag het niet. Zelfs nadat zij met veel handenarbeid en orale inzet een halve erectie had weten te creëren, was het Engelse haantje niet tot een redelijke penetratie in staat. Wat mij deed vermoeden dat zijn haantjesgedrag dan ook niet meer was dan overcompensatie voor een minderwaardigheidscomplex. Terug aan de bar bleef het haantje Margot regelmatig alleen achterlaten. Margot was absoluut de zonde waard. Zij had vanaf het begin mijn interesse gewekt. Ik besloot om een duivels plan in werking te stellen.

Op mijn geveinsde zorg dat de vertoning van net beneden haar toch wel een onbevredigend gevoel moest hebben gegeven, reageerde Margot niet alleen bevestigend, maar ook dat zij dit intussen wel gewend was. Heel brutaal antwoordde ik dat ik het wel heel anders aangepakt zou hebben. Ik had meteen Margots onverdeelde aandacht. ‘De quelle manier?’ Opeens verstond ik Margot heel goed. Ik maakte een toespeling op haar ‘Franse’ afkomst. Margots ogen kregen een andere blik. Margot ging ook opeens rechtop zitten.

Even moest ik aan Marijke Helwegen, de koningin van de plastische chirurgie, denken. Vooral aan haar woorden ‘schouders naar achteren en borstjes vooruit’. Margots borstjes staken niet alleen trots vooruit, haar tepels werden ook voor het eerst zichtbaar. Onze snode plannen werden verstoord of minimaal onderbroken, omdat de Engelsman zich weer meldde. Ook nu weer ontpopte hij zich als een bezitterig haantje, maar ik had Margots aandacht en haar ogen en lichaamstaal spraken boekdelen. Net zoals als de mijne dat deden.

Lord Huppeldepup ging weer eens op verkenning. Het was nu of nooit. Ik pakte Margots hand en liep met haar richting de wc’s. De enige plek waar ‘his Lordship’ ons niet zou storen. Hopelijk dan. ‘Lady’s or Gents?’ Margot trok de deur van het damestoilet open. We zeiden niet veel. Onze monden vonden elkaar. Margot maakte mij hard. Ik maakte Margot nat. Mijn slip zakte op mijn enkels. Margots string werd over haar Uggs uitgetrokken. Haar t-shirt en beha werden over haar borsten omhoog geschoven. We hadden weinig tijd en we moesten elke seconde uitbuiten.

Ik draaide Margot om. Zij zette haar handen op het fonteintje. Klaar om mijn stoten vanuit haar ellebogen op te vangen. Weer dat gedoe met het condoom en ook nog eens onder tijdsdruk. Margot was warm. Margot was vochtig. En Margot was geil. Ik was dat ook allemaal. Terwijl ik in haar stootte, ging Margots hoofd omhoog en omlaag. Haar hand zocht en vond mijn ballen. Mijn hand hield zich intensief bezig met Margots borsten. Op het moment dat Margot in goed verstaanbaar Frans ‘J’arrive’ uitbracht, schoot ik mijn condoom vol.

Het hele gebeuren, onze bijna dierlijke paring, heeft niet meer dan drie minuten geduurd. Margot verliet het damestoilet als eerste. Toen de deur achter haar dicht viel, lag haar rose stringetje als een stille getuige onder het fonteintje. Ik besloot om het stringetje als trofee mee te nemen. Hoe Margot aan ‘his Lordship’ heeft uitgelegd dat zij opeens in haar blote kutje op de barkruk zat, is mij een raadsel. Toen ik in een onbewaakt moment vanaf de andere kant van de bar het stringetje liet zien, stak Margot alleen maar een Franse duim omhoog. En ik kreeg een handkus.