Dokter Bob's eigen favoriete verhaal

Tja, als Dokter Bob 'betover' ik graag dames. Dat is leuker dan verslagen schrijven. Wel krijg ik graag de ervaringen achteraf in een verslag. Soms vraagt er weleens iemand aan mij: 'Wat is je leukste ervaring?' Dan merk ik dat mijn erva-ring natuurlijk heel anders is dan die van de mensen die een verslag schrijven. Daar komt bij dat iemand alleen een verslag schrijft na afloop van de eerste ervaring hier. Bij de vervolgsessies wordt er bijna nooit een verslag geschreven. Mensen krijgen dan een andere opdracht mee naar huis en het effect daarvan komt bijna nooit op papier. 

Ook komt het wel voor dat er niemand een verslag schrijft, omdat het daar de juiste setting niet voor was. Het volgende verhaal is daar een voorbeeld van. Ik heb al jaren een 'af-en-toe spelrelatie' met een dame uit het noorden van het land. Buiten de SM heb ik geen omgang met haar. We zien elkaar één of twee keer per jaar, maar er is een ultiem vertrouwen en optimale overgave. Zij heeft extreem veel ervaring in haar leven als masosub en ook met best extreme zaken. (Masochistisch = houden van pijn. Sub is het woord voor degene die zich overgeeft.) 

Onze relatie is dusdanig dat ze dingen die ze nog nooit gedaan heeft aan mij durft te vragen, omdat ze weet dat ik wel van grensverleggende spelletjes houd. Met mij durft ze te overleggen op basis van gelijkheid. Ze durft dus te vragen: 'Heb jij wel eens...?' of 'doe jij...?' Voor mij een aardig leuk openminded mens met veel lef en dat waardeer ik. Zo werd al het volgende van haar wishlist afgestreept: fireplay, breathplay onder water, snijden en kijken hoeveel orgasmes zij kon ondergaan. Dankzij haar buurvrouw, die meekwam en het op een papiertje turfde, kwam zij tot vierentachtig stuks.

Totdat ze definitief haar bewustzijn verloor en de buurvrouw met open mond bleef zitten in een stoel. Toch gaat dit verhaal niet over iets extreems. Of misschien juist wel. De betreffende vrouw ging verhuizen naar een andere stad en na een sociaal telefoontje over: 'Hoe gaat het?' en 'ken je je buren al?' kwam het gesprek natuurlijk op BDSM. Haar billen hadden erge jeuk en hadden behoefte aan enige pijniging. Ondanks dat ik geen commerciële spelletjes doe, geldt natuurlijk wel 'voor wat, hoort wat'.

Ik maakte de afspraak met haar dat zij mocht kiezen wat ze wilde ondergaan, maar dat ze minimaal drie nieuwe buren zou uitnodigen om toe te kijken. Ik had het idee van dat durft ze niet, dat lukt haar nooit. Een maand later kreeg ik een telefoontje. Ze wilde fireplay ervaren en er kwamen vijf buurvrouwen toekijken. Vijf onervaren mensen die kwamen toekijken bij fireplay. Hoe snel wil je mensen gillend de straat op laten rennen? Dat heet dus een uitdaging en daar ben ik wel van. Daar ging ik dus met een klein koffertje naar het noorden van het land.

De deur ging open en daar zaten zes dames in de leeftijd van vijftig tot zestig jaar op mij te wachten. Geen enkele ervaring met BDSM en ook geen echte interesse daarin. Onder het genot van een kopje thee ging ik uitleg geven over BDSM. Waarom mensen dat doen en wat precies de kick is voor degene die 'controleert' en voor degene die zichzelf 'overgeeft'. Zo ook de uitleg over fireplay. Fireplay is is het bewerken van iemand met vuur (fire). Dit kan bijvoorbeeld door een wattenschijfje te dopen in een vloeistof met zeventig procent alcohol.

Je legt iemand neer en gaat met het wattenschijfje over iemands buik heen en ontsteekt vervolgens het wattenschijfje. Omdat de warmte opstijgt en de alcohol vervliegt, wordt het niet direct erg heet. De vloeistof bevat voor de overige dertig procent water waardoor de vlam relatief koel is. Na twee tot vijf seconden is de vlam uit. Het voelt heet aan en is dus heel spannend. Je moet er altijd voor zorgen dat je natte handdoeken bij de hand hebt. Wat ook kan is met fakkels, gedoopt in alcohol, langs iemands lichaam halen. Dit voelt eveneens heet aan en schroeit haartjes weg.

Het voelt heet aan, maar is niet genoeg om blaren te veroorzaken. Het is natuurlijk niet de bedoeling mensen met derdegraads brandwonden naar Beverwijk te sturen, maar dat het een test is of iemand zich over durft te geven aan iets 'gevaarlijks'. De overgave van die dame is mijn kick en 'de durf om te doen' de kick van mijn speelmaatje. Het is het spel met de natuurlijke angst voor vuur en de overgave daaraan. Het is een best extreme variatie op SM. Ik zei dat de buur-vrouwen niet moesten letten op de vlammen. Ze moesten die in hun gedachten projecteren op hun eigen lichaam.

Ze moesten letten op de grijns op mijn gezicht en de overgave en opwinding van de sub. Gelukkig moest er niemand overgeven of rende er niemand gillend de straat op. Uitdaging volbracht!! Na afloop van het fireplay spel vroeg één van de dames of wij nog meer deden dan 'vuurtje stoken'. Ik legde uit dat de sub betoverd was door mij en dat ik de macht had over haar orgasme. 'Dat snappen we niet', zeiden alle dames tegelijk. Ik liet het slachtoffer naakt op de grond gaan liggen en vertelde de aanwezigen dat ik ontzettend opwindende voetzolen heb.

Ik plaatste mijn voet op de buik van het slachtoffer. Binnen twintig seconden kwam de vrouw tot een orgasme en dat stopte pas toen ik twee minuten later mijn voet optilde. Uiteraard was dit voor ons niet de eerste keer maar de buur-vrouwen zaten met hun mond open te kijken. Ja, klaarkomen dat kenden ze wel, lekker, maar zo? Op die manier? Er was een lesbisch stel aanwezig en één van die twee dames zei: 'Ik geloof het niet.' 'Kom dan zelf maar voelen. Leg je handen op haar buik.'

Toen ik mijn voet tussen haar handen plaatste, begonnen de spastische contracties weer en de lesbische dame keek verbaast naar haar partner en riep: 'Het is echt!' Direct daarna flapte ze eruit: 'Werkt dat dan ook bij mij?' Ze legde uit dat ze als lesbische dame van ongeveer zestig jaar nog nooit was aangeraakt door een man en dat ze daarvan zou schrik-ken. Dat werkte natuurlijk niet echt mee. Ik legde haar uit dat ze niet uit de kleren moest, maar dat ze haar hoofd moest uitschakelen en alleen maar moest 'voelen'. Niet meer denken oh jee een man. Hoe kan dat? Wil ik dit wel?

Alleen maar voelen. Aandacht voor je lichaam en als het lichaam zegt 'lekker', daar dan ook van durven te genieten. Ik heb veel ervaring met energiespelletjes en orgasmes zonder seksuele aanraking, maar dit vraagt vaak veel tijd en lukt bij zestig tot zeventig procent van de mensen tijdens een sessie van één tot twee uur. Ik bulk van het zelfvertrouwen, maar ik had niet verwacht dat dit mij zou lukken. Maar je hebt lef of niet. Ik plaatste de lesbische dame volledig gekleed met haar handen tegen de muur en ik verbood haar om te kijken.

Ze moest luisteren naar mijn stem en naar de stem van haar lichaam. Ik nam een stoel en ging op mijn gemak achter haar zitten. Ik plaatste een lieve, zachte hand in het holletje van haar rug. Direct ging er een rilling door haar lichaam en twee seconde later kwam er een zucht over haar lippen. Mijn hand was ondertussen al weg. Ik merkte aan haar dat ze wachtte op de volgende aanraking. Tien seconden. Mijn hand, haar rug, rilling, zucht en beweging van haar lichaam. Na vijf minuten 'hand op' en 'hand af' riep haar lichaam: 'Ik wil meer!' en ik liet mijn hand op haar rug rusten.

Dat zorgde voor meer beweging en meer rillingen. Haar zucht ging over in een langdurige gesteun en schuddend kwam haar eerste orgasme binnendenderen. Dat orgasme ging gepaard met een bak emotie. 'Dat kan toch niet? Ik heb niets met mannen. Ik ben heel moeilijk met klaarkomen.' Na vijf minuten bijkomen bleek dat ze echt veel lef had. Ze vroeg me: 'Je vertelde net dat dit zelfs kan zonder aanraking. Kan dat ook bij mij?' Ik plaatste twee eetkamerstoelen op drie meter van elkaar met de rugleuningen naar elkaar toe en wij gingen face-to-face zitten.

Na één minuut was ze vastgeplakt aan mijn ogen. Ik stak mijn handen naar haar uit met de palmen omhoog. In mijn gedachten vroeg ik haar haar ultieme lichaamssensatie daarin te leggen. Ik nodigde haar uit met mijn ogen en met een lieve, begripvolle lichaamshouding. Het duurde even voordat haar lichaam de weg vond. Bij elke beweging en elke zucht knikte ik bemoedigend en dat voerde haar in vijf minuten bijna tot aan het randje. Ik vroeg aan haar of het lekker was en antwoord te geven met haar lichaam. Een woest spastische beweging was het antwoord. Gevolgd door een diepe grom.

Ik vroeg haar daar te blijven en niet toe te geven aan haar hoogtepunt, maar te genieten van de sensatie. Van de kriebels die vanuit haar voetzolen omhoog kropen, aan de achterkant van haar bovenbenen omhoogtrokken en die zich via haar bilnaad naar binnen wilden dringen. Ik verbood haar toe te geven aan haar orgasme. Ik dwong haar te wachten en haar ogen open te houden en mij aan te kijken. Er was niets meer dan twee mensen op een stoel. Geen toeschouwers, geen speelmaatje. Alleen maar connectie. Ik vroeg haar, met haar ogen open, te vragen of ze mocht klaarkomen.

Pas na drie pogingen kwamen die woorden compleet over haar lippen. Ik stond op van mijn stoel zonder het contact met haar ogen te verliezen en pakte met mijn linkerhand haar hand beet. Mijn rechterhand legde ik op de zijkant van haar gezicht en zei: 'Je mag.' Eén minuut lang weet ik haar ogen te vangen. Eén extreme minuut, één zware minuut en één grensverleggende minuut. Heftig, en niet alleen voor haar. De stoel was nat. Net als haar ogen. Ze maakte snikken-de geluiden. Drie buurvrouwen en een partner zitten met hun mond open te kijken.

Zelfs ik moest even bijkomen. Zo eindigde een middagje BDSM-voorlichting in een grensverleggende sessie met een lesbische dame, nog nooit door een man aangeraakt en waarvoor ik mijn hoofd niet zou omdraaien op straat. Gekleed in niet-specifieke kleding maakte dat ik wiebelend en zingend in de auto terugreed. Ruim een uur om te bedenken wat er allemaal was gebeurd. Eigenlijk niets. Geen blote lijven, geen knetterende seks of voer voor porno-opnames. Ja, ik had dit soort spelletjes vaker gedaan, maar nooit zo onverwacht met iemand van wie je het niet verwacht en met zulk intens resultaat. Het leven is mooi en soms heel bijzonder.

Dokter Bob