A fantasy come true?

Ingezonden door Twan

Fantasieën, wie heeft ze niet? Ik in ieder geval wel. Ik ben zo’n ontzettende geluksvogel dat ik een groot deel van mijn fantasieën ook al werkelijkheid heb zien worden. Een groot deel, maar er blijft nog genoeg over om over te fantaseren. Sommige fantasieën zullen altijd een fantasie blijven en dat is misschien maar goed ook. Andere fantasieën zal ik actief proberen om uit te laten komen. Zo is er die ene fantasie die ik al heb sinds ik mij kan heugen: een rol spelen in een echte pornofilm!

Lezers die sommige van mijn eerdere ervaringen hebben gelezen, weten dat ik meerdere keren in een privé setting zowel achter als voor de camera heb gestaan. Een keer in een cuckoldsituatie, waarbij zowel de man als de vrouw van het koppel het ontzettend geil vonden dat ik de vrouw met allerlei groenten en fruit voor de camera neukte. Meerdere keren mocht ik mij op een prachtige dame uitleven, terwijl haar partner zich af stond te trekken en hij al onze bewegingen via de lens volgde. Zo zijn er nog wel een aantal memorabele momenten digitaal vastgelegd.

Maar tot nu toe altijd in de privésfeer. Ik ben eigenlijk altijd wel op zoek geweest naar mogelijkheden om professioneel of commercieel actief te worden. Waar dat voor een vrouw een koud kunstje is en zij binnen een dag al een leuk bedrag bij elkaar kan hebben geacteerd, ligt dat -in elk geval in mijn situatie- voor een man totaal anders. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik totaal kansloos zou zijn. De mogelijkheden liggen in elk geval niet voor het oprapen. Daar komt nog bij dat er in de wereld van seks en erotiek veel niet is wat het lijkt. Leugens en bedrog zijn aan de orde van de dag.

Ik weet zeker dat velen van u daarover mee kunnen praten. Ooit leek het erop dat ik via een redelijk bekende Nederlandse pornoactrice een serieuze kans zou krijgen. Ondanks een paar keer videobellen ketsten de opnames op het laatste moment helaas toch af. Dus toen ik de advertentie zag staan, waarin oudere mannen werden gevraagd voor opnames voor een bekende pornosite, bekroop mij meteen het gevoel dat ook deze oproep er ook wel weer eentje van de firma List en Bedrog zou zijn. Toch bleef hij mij fascineren. Ik besloot uiteindelijk om een relatief oppervlakkige reactie te sturen.

Een reactie waarin ik aangaf in ieder geval geen professioneel acteur te zijn. Ook schreef ik niets over (vermeende) kwaliteiten. Bijzonderheden over mijn lichaam of specifieke delen daarvan vermeed ik al helemaal. Dat alles met in mijn achterhoofd dat als de adverteerder echt en serieus zou zijn (wat natuurlijk toch niet het geval zou blijken, want daarvan was ik op voorhand al bijna overtuigd) dat soort details vanzelf wel aan de orde zouden komen. Toen (zoals ik al had verwacht) er dagenlang geen reactie kwam, voelde ik me dus ontzettend dom.

Omdat ik er weer eens in leek te zijn getrapt. Ik was zo pissig dat ik de advertentie bij de site-eigenaar heb gemeld. Die meteen reageerde en de advertentie heeft verwijderd. Eindelijk eens gerechtigheid dacht ik. Totdat… ik na ruim een week een heel korte reactie kreeg waarin mij om een paar foto’s werd gevraagd. Ja, ja. Weer zo’n verzamelaar die zich op mij af gaat staan trekken of mijn afbeeldingen in een heel andere context op het www wil plaatsen. No way José. Of misschien toch wel?

Wat kon er voor raars gebeuren als ik een paar onschuldige vakantiekiekjes zou sturen die toch al op Facebook stonden? Drie foto’s die op het sprookjesachtige Bali waren genomen, voegden ik toe op de digitale snelweg. Weer bleef het stil. Was ik even blij en trots op mijzelf dat ik geen dickpics of iets dergelijks had verstuurd. Ik voelde me weer trots dat ik deze loser al had ontmaskerd. Totdat… ik een e-mail kreeg van een schijnbaar bestaand bedrijf met daarin voldoende informatie die voor mij te checken viel. Het bleek om een officieel geregistreerde studio in het Zeeuws-Vlaamse te gaan.

Telefoonnummer en adres leken te kloppen. Ook de naam van mijn contactpersoon kwam overeen met de naam in het register van de KvK. Dit kon wel eens wat 'serieus’ zijn. Tot mijn stomme verbazing werd ik meteen uitgenodigd om volgende week al aan een opname deel te nemen! Ja ho, wacht even… Dit ging opeens wel heel erg snel. Ik wilde eerst meer weten over wie, wat, waar en hoe. Tot mijn stomme verbazing kwam er een heel uitgebreid antwoord met daarin zeer specifieke details. Specifiek en gedetailleerd genoeg om mij tijdens het lezen al een flinke erectie te bezorgen.

Maar ook zakelijke gegevens. Zoals een verplichte soa-test, een reiskostenvergoeding en…. ik zou zelfs een kleine vergoeding krijgen voor de bewezen diensten. Weer bekroop mij het gevoel dat dit toch echt te mooi was om waar te kunnen zijn. Iedereen weet wat dat in de praktijk betekent. Toch…  Nog een relatief oppervlakkige mail van mij ging richting onze zuiderburen. Weer verraste de reactie mij met de details. Ik ontving zelfs een soort van draaiboek waarin exact en tot vrijwel drie cijfers achter de komma stond beschreven wat er van mij en anderen werd verwacht.

Maar ook dat, als mijn prestaties in goede aarde zouden vallen, er meerdere opnamedagen zouden volgen. In de mail werd zelfs aangegeven wat er onder ‘prestaties’ werd verstaan. Tot mijn verbazing begon dat al met gewoon op tijd komen. Plus dat ik alle aanwijzingen van niet alleen de regisseur en cameravrouw (!), maar zelfs van de visagiste nauwgezet moest opvolgen. Uiteraard moest ik in staat zijn om te ‘presteren’. Bij wat dat inhield, kon ik me van alles voorstellen. Met een negatieve soa-test op zak bracht de geelblauwe rups van de NS mij naar de plaats des onheils.

Het adres lag op loopafstand van een bushalte. De buitenkant van het pand deed totaal niet vermoeden welke poel der zonde zich achter de neutrale voorgevel bevond. Op mijn aanbellen werd de deur geopend door een mevrouw die op geen enkele manier in een menigte zou zijn opgevallen. Die ook nooit zelfs maar enig vermoeden van deelname aan porno-activiteiten zou hebben gewekt. Zij stelde zich voor als Annie. ‘Welkom Twan.' Twee gangen en drie deuren verder kwam ik in een ruimte terecht waarin meerdere decors stonden opgesteld. Links en rechts stonden camera’s en studioverlichting.

Een man die zich als David voorstelde, was druk in gesprek met Trees die voor de visagie verantwoordelijk was. Onderuit gezakt in een stoel zat een jongedame in een badjas die waarschijnlijk ouder was dan zij eruit zag. Ik vermoedde dat dat alles te maken had met de doelgroep van de betrokken pornosite. David vroeg mij of ik het script niet alleen gelezen, maar ook in mijn hoofd had. Ik antwoordde bevestigend. David voegde daar meteen de vraag aantoe of ik in staat zou zijn om te presteren. Wat verduidelijkt werd door te vragen of ik een erectie zou kunnen krijgen.

EN een erectie zou kunnen houden, want de opnames zouden wel eens meer dan een uur kunnen gaan duren. Vol zelfvertrouwen zei ik dat ik veel langer hard zou kunnen blijven. David zei dat vaker te hebben gehoord, maar zei ook dat zijn ervaring was dat bij veel mannen plankenkoorts dodelijk voor hun viriliteit was. Maar goed, volgens David zou de tijd het wel leren. Voor alle zekerheid kreeg ik een blauw pilletje aangeboden. ‘Viagra?’ vroeg ik. ‘Kamagra’, volgens David. Het zou binnen een uurtje gaan werken. Niet alleen om hard te worden, maar vooral om ook hard te blijven.

Om mijn orgasme uit te kunnen stellen totdat de camera’s en de belichting klaar waren voor de spuitscene. Jeetje, opeens voelde ik toch wel een soort van prestatiedruk. Of ik na het innemen van het pilletje meteen naar Trees wilde gaan? Naïef als ik soms ben, ging ik er vanuit dat ik wel geschminkt zou worden. Op het aanbrengen van een beetje poeder om de glans van mijn gezicht te halen na, leek het werk van Trees erop te zitten. Tenminste dat dacht ik. Of ik mij nu maar even uit wilde kleden? Tja, en toen werd ik toch wel een beetje nerveus. Zou ik wel in de smaak vallen?

Trees leek totaal niet onder de indruk van mijn piemel die allesbehalve stand-by stond. ‘Mag ik?’ vroeg Trees. Om zonder mijn toestemming af te wachten mijn piemel optilde en van alle kanten bekeek. Mijn balzak en zelfs mijn bilnaad ondergingen dezelfde keuring. Ik was ervan overtuigd dat ik thuis qua scheren mijn ‘huiswerk’ wel goed had gedaan. Met haar vingertoppen keurde Trees mijn gereedschap op stoppeltjes. En vond zij die ook. Met het schaamrood op mijn kaken bood ik aan om mijn nalatigheid te herstellen. ‘Nee joh, dat doe ik wel even. Kom maar mee.’

Bij het aanrecht in de hoek werd de spoelbak met lauw water gevuld. Met een lauw washandje werden de voor- en achterkant van mijn schaamstreek nat gemaakt en ingezeept. Zonder enige vorm van gêne trok Trees mijn piemel en ballen omhoog. Met vaardige handen werd ik spiegelglad geschoren. Of ik zelf even mijn billen uit elkaar wilde trekken? Het was toch vreemd (en bijzonder) om een wildvreemde dame met een scheermes over mijn billen en door mijn bilnaad te voelen gaan. ‘David, wat wil je met zijn piercings?’ schalde Trees door de ruimte.

David kwam poolshoogte nemen. Weer zonder door schaamte te worden gehinderd, trok Trees mijn voorhuid naar achteren waardoor mijn hoefijzertje zichtbaar werd. ‘Cool!’ riep David. Waarschijnlijk door het gefriemel aan mijn piemel begon zich bij mij iets van een erectie te vertonen. Ik was ervan overtuigd dat dat op prijs werd gesteld. Niets was minder waar. Het was volgens David de bedoeling dat ik ‘ongewapend' de strijd zou ingaan. Trees haalde nog even een sponsje met poeder door mijn liezen, want die zouden wel eens teveel kunnen gaan glimmen in het studiolicht.

Esther (zoals mijn tegenspeelster bleek te heten) kreeg wel een volledige visagie. Ook haar schaamstreek werd nog even door Trees gekeurd. Vindt u het raar dat ik toch half hard werd toen ik Trees’ vingers over het kutje en de schaamheuvel van Esther zag gaan? Het scenario was eigenlijk heel simpel. Esther was een leerlinge van een middelbare school die tijdens een proefwerk op spieken was betrapt. Ik moest de rol van diep verontwaardigde rector spelen waar Esther zich bij moest verantwoorden.

Onder de dreiging van het inlichten van haar ouders zou Esther bereid zijn om haar vrouwelijke charmes en dito lichaam in de aanbieding te gooien. Waar ik, na weinig voorstellende bezwaren, al snel voor zou bezwijken. De opnames hadden een hoog clichématig gehalte. Esther ging op haar hurken voor mij zitten en opende met vaardige handen mijn gulp. Binnen een minuut zat mijn eikel in haar mondje. ‘Dat gaat goed’, dacht ik. Tot David ‘stop!’ riep. De scène moest opnieuw, omdat het licht niet goed viel.

Het was lastig om mijn halve erectie weer achter mijn gulp te frommelen. Bij de tweede take vond David dat ik een te grote bult in mijn broek had. Ik was immers nog erg boos op Esther. Probeer dan maar eens om van een zich snel opbouwende erectie af te komen! Ook de tweede take werd met mijn halve stijve in Esthers mond afgebroken. Nu was de camerahoek niet optimaal. Of het nu de kwaliteiten van Esther waren, de werking van de Kamagra of mijn eigen geilheid weet ik niet,  maar het was wel een feit dat ik behoorlijk hard was geworden.

Trots bekeek ik mijn staander die echter bij geen van de aanwezigen bijzondere aandacht opleverde. Laat staan een merkbare waardering. Niet echt goed voor mijn ego. Mijn erectie bleek daar minder last van te hebben. Wat bij take drie dus een groot (nou ja groot) probleem opleverde. Tja David, dan had je mij dat pilletje maar niet moeten geven. Met kunst- en vliegwerk en diepgaande gedachten aan het wegsmeltende poolijs wist ik mijn erectie weer tot redelijk werkbare afmetingen terug te brengen.

Wat mij wel voordat de camera’s ging lopen voor alle zekerheid eerst wel liet vragen of de belichting en camerahoek nu wel goed waren. ‘Actie!’ riep David. Esther opende mijn gulp voor de derde keer. Op het puntje van haar gepiercete tong werd ik keihard. David gaf Esther opdracht om zich even volledig op mijn hoefijzertje te concentreren. Vaardig en zeer stimulerend ging Esther met haar tongpuntje tussen de balletjes van het hoefijzertje door. Drie camera’s zoemden in en legden de eerste golf voorvocht feilloos en in close-up vast. Volgens het script moest ik nu mijn broek laten zakken.

Esthers lippen en tong namen mijn hele pik en ballen in beslag. Ik moest haar truitje omhoog trekken. Hoe clichématig: Esther droeg natuurlijk geen beha’tje. Strakke tietjes met rode knopjes werden langs mijn bovenbenen gewreven. Esther had dit duidelijk vaker gedaan. Ik kan nu uit ervaring vertellen dat het acteren in een pornofilm keihard werken is. Er is absoluut geen sprake van een vluggertje. Telkens als ik dacht dat ik goed bezig was, was er weer een spelbreker. Was het niet het licht of de camerahoek, dan was het wel omdat iemand op de achtergrond een geluid maakte of iets omver stootte.

Of Esthers speeksel reflecteerde teveel. Soms moest Trees zweet van mijn gezicht of rug verwijderen en de glans weg poederen. Meermalen heb ik tegen een orgasme moeten vechten waarbij Esther het mij soms wel erg moeilijk maakte. Of het nu aan het eindeloos uitstellen van mijn hoogtepunt of de Kamagra lag, toen volgens het script tijd voor de spuit scène was kon ik niet presteren. Keihard en blauw kloppend verscheen mijn eikel in close-up. In Esthers mondje. Op haar tong. Zelfs een vinger in mijn kontgaatje bood geen oplossing. Of ontlading.

Esther kreeg kramp in haar kaken. Trees zou het wel even van Esther overnemen. Door de close-up zou toch niet te zien zijn wiens mond en lippen om mijn pik zaten. Esther moest stand-by blijven. Als ik op spuiten stond, moest ik dat onmiddellijk aangeven. Esther zou dan met open mond mijn nakomelingen in ontvangst nemen. Met kloppende ballen en verkrampte prostaat voelde ik mijn zaad aankomen gieren. ‘Kom Es!’ Trees was amper buiten beeld toen ik explodeerde. Ik spoot in Esthers mond, op haar neus en voorhoofd. Zelfs Esthers oogkassen werden met roomwit sperma gevuld.

Ik bleef maar klaarkomen. Zelfs toen er geen sperma meer over was, bleef ik voorvocht gutsen. Esther had moeite om alles weg te slikken. Zaad en voorvocht liepen over haar wang naar haar hals. ‘En stop!’ riep David. Met mijn reiskostenvergoeding en een bescheiden honorarium op zak vertrok ik weer richting onze nationale luchthaven. Hard gewerkt en sufgeneukt liet ik in de stiltecoupé alles nog eens de revue passeren. Deze ervaring had ik voor geen goud willen missen.