Déjà vu

Ingezonden door Twan

Gravend in mijn geheugen heb ik inmiddels een redelijk aantal herinneringen opgeschreven. Net als je denkt alles al een keer mee te hebben gemaakt, gebeurt dit. Destijds heb ik daar nooit zo erg bij stilgestaan, maar schrijvend en terug-lezend valt het mij nu pas op dat heel veel van mijn dierbare herinneringen te maken hebben gehad met dames uit het oosten van het land. Deze herinnering is daar ook weer een voorbeeld van.

Ik lag met mijn iPad op mijn bed wat e-mails door te nemen. Regelmatig scande ik ook even wat sites, zoals deze, waarop mijn verhalen soms worden gepubliceerd. Vanavond viel mijn oog op deze oproep: ‘Wij stel: zij tweeënveertig, hij vierenveertig, zijn op zoek naar …’ Ik las de initialen die werden vermeld in samenhang met de genoemde woonplaats. In combinatie met de vermelde leeftijden kon het, als ik in tijd terugrekende, niet anders dan dat ik dit stel kende. Het verhaal begint een paar jaar eerder. Ik werkte voor een firma in de Achterhoek.

Mijn werk hield het managen van een aantal afdelingen binnen deze firma in. Na een jaar van waanzinnig hard werken, had ik mijzelf een geweldige vakantiereis gegund, die ik al meer dan een jaar van tevoren al had gepland. Ik had ruim vier weken door een Zuidoost-Aziatisch land gereisd, maar ook daar was een einde aan gekomen. Die maandagmorgen zou het begin van weer een jaar van flink aanpoten worden, maar ik deed mijn werk met heel veel plezier. Ik hield mijn personeelspasje voor de reader aan de muur bij de voordeur. Een klik gaf aan dat ik nog steeds welkom was in het pand.

Achter de receptie zat Thea, één van telefonistes/ receptionistes die ook onder mijn hoede vielen. Thea zou Thea niet zijn geweest als zij mij niet met haar vrolijke gezicht met daarin felblauwe kijkers breed lachend had begroet. ‘Of ik genoten had van mijn vakantie?’ Thea koppelde meteen een mededeling aan haar vraag. ‘Ik moest wel prachtig weer hebben getroffen, want ik zag er volgens Thea uit als een vers gebrande koffieboon. Wij raakten aan de praat en na een minuut of twee betrok Thea de dame, die samen met haar achter de balie zat in het gesprek.

Thea introduceerde haar als Inge, haar jongere zuster. Inge had gesolliciteerd op een soortgelijke baan als die van Thea. Dat kon niet bij ons zijn want er waren op dat moment geen vacatures. Dat wist ik zeker. Dat klopte ook, want Inge noemde de naam van het bedrijf dat de vacature opengesteld had. Ik kende dat bedrijf, een groothandel in kantoorbenodigdheden, dat ook in deze stad was gevestigd. We hadden een leuk driegesprek, maar mijn plicht riep. Na mijn hoofd even om de hoek van de deur van de bestuurssecretaris te hebben gestoken om mijn terugkeer te melden, stortte ik mij op de stapel post die tijdens mijn afwezigheid was binnengekomen.

Kennelijk moest ik deze brieven zelf allemaal afdoen, want ik had mijn secretaresse heldere instructies gegeven over wat ikzelf zou moeten doen en wat ik aan anderen had gedelegeerd. Tussen de middag haalde ik even een frisse neus. Ik maakte een korte wandeling door het historische centrum van deze eeuwenoude plaats. Eigenlijk alweer op de terugweg liep ik langs het terras van het grand café Chapeau. Het zonnetje scheen lekker op het terras. Een aantal dames had hun jurk of rok iets opgetrokken met de bedoeling om hun benen nog even aan de zonnestralen van die zomer bloot te stellen.

Verborgen achter een zonnebril zag ik ook Thea en Inge op het terras zitten. Ik schoof even aan om Inge te vragen of Thea haar al een goed beeld van de functie had gegeven. Dat was volgens Inge het geval. Omdat Thea bij bepaalde vragen naar mij had verwezen, vroeg Inge of zij mij nog even kon spreken. Dat zou vandaag helaas niet meer lukken. Inge vroeg of ik ergens later deze week misschien nog even tijd voor haar had. Haar sollicitatiegesprek stond voor volgende week dinsdag gepland. Ik had mijn agenda niet zo in mijn hoofd. Thea had toegang tot mijn digitale agenda.

Ik vroeg haar om even een moment voor Inge te prikken. Rond half drie mailde Thea dat ik de hele week bezet zou zijn. Een afspraak met Inge zou er niet in zitten tenzij ik ergens aan het einde van een dag, en dan ook nog pas na vijf uur, even tijd vrij wilde maken. Ik vond dat prima en gaf Thea qua planning de vrije hand. Tegen half vijf gaf mijn beeldscherm aan dat ik weer een e-mail van Thea had ontvangen. Donderdagmiddag om half zes. Inge zou hier naartoe komen. Ik ging akkoord. Die donderdag zat ik, na een vergadering met de directie, achter mijn bureau.

Ik was de tijd helemaal vergeten toen Thea’s lachende gezicht door de open deur verscheen. ‘Inge is hier’, meldde Thea vrolijk. Inge liep mijn kantoor in. Ik vroeg haar even aan mijn zitje te gaan zitten. Ik moest deze e-mail echt even afmaken. Er werd op gewacht. Ongevraagd bracht Thea twee kopjes thee en zette die op het tafeltje bij Inge. Ik typte zo snel als ik kon en haalde daarna voor alle zekerheid de spellingscontrole nog even over mijn e-mail. Met een druk op de verzendknop vloog mijn stuk de digitale wereld in.

Ik liep om mijn bureau heen en stak mijn hand uit om officieel met Inge kennis te maken. Dit was de eerste keer dat ik Inge bewust observeerde. Dat zij de jongere zuster van Thea was kon je goed zien. Ze had dezelfde donkerblonde haren, al had Inge die in een boblijn laten knippen. Thea droeg haar haar meestal in een staart, dus Thea’s kapsel was veel langer. Ik herkende Thea’s ogen ook in die van Inge. Qua figuur was de overeenkomst opmerkelijk. Ik schatte Inge’s lengte in op ongeveer 1.65 meter. Inge was, dus net als Thea, slank.

Voor dit gesprek had Inge een strakke spijkerbroek met een gebreide wollen trui aangetrokken. Donkerbruine laarsjes maakten Inge’s outfit voor die dag compleet. Inge mocht gezien worden. Al gaf niets in haar gedrag mij de indruk dat Inge daar zelf van doordrongen was. Inge was een leuke vrouw met een vlotte babbel. Inge vuurde wat vragen op mij af die ik snel kon beantwoorden. Na het zakelijke gesprek kwamen Inge en ik in een wat losser gesprek terecht. Inge was zevenentwintig en getrouwd met Johan die twee jaar ouder was dan zij.

Johan stond met een groentekraam wekelijks op een aantal markten. Ooit had Johan zich vreselijk vertild aan wat groentekratten en sindsdien had hij last van hevige rugpijn. Zeker aan het einde van een marktdag. Inge voorzag dat het wel eens op arbeidsongeschiktheid uit zou kunnen draaien. Gelukkig had Johan destijds een goede verzekering afgesloten. Met een uitkering van de verzekeringsmaatschappij aangevuld met Inge’s salaris zou het paar goed rond kunnen komen. Eventueel konden zij ook nog de twee grote opslagloodsen die van hen waren verhuren.

Dat zou per maand toch ook snel alweer een paar honderd euro opleveren. Nee, over haar financiële toekomst maakte Inge zich absoluut geen zorgen. Met een hand en een ‘succes volgende week’ liep ik met Inge mee naar de voordeur. De volgende woensdag meldde Thea dat zij Inge ‘onder de knop had zitten’. Of ik even tijd voor haar had. Thea verbond Inge door en bij het horen van haar stem verscheen Inge’s gezicht op mijn netvlies. Inge was helemaal blij en zei mij wel te kunnen zoenen. Haar gesprek gisteren was als van een leien dakje gegaan. Volgens Inge met name door mijn tips.

Ik was blij voor Inge en ik feliciteerde haar van harte. Met de wens van ‘heel veel succes en plezier in jouw nieuwe baan’ verbrak ik de verbinding. Een andere medewerkster van één van mijn afdelingen woonde met haar vriend op een nog volledig functionerend oud binnenschip, die tot woonboot was omgetoverd. Ik had er al veel over gehoord en een enkele foto ervan gezien. Deze medewerkster had besloten om voor haar verjaardag wat collega’s uit te nodigen om op  zaterdag een stuk met haar boot de IJssel op te varen. Ik was ook van harte welkom.

Ik had nog geen plannen voor dat weekend. Een stukje varen leek mij leuk, dus zegde ik toe op tijd in de haven aanwezig te zullen zijn. Het schip, in werkelijkheid toch veel groter dan het op de foto’s had geleken, was via een uitgestoken loopplank te bereiken. Daar begon het al mee. De ene na de andere collega kwam met eigen auto of werd door iemand bij het schip afgezet. Voorzien van tassen met zwemkleding en nog veel meer attributen probeerde iedereen zijn evenwicht op de loopplank te bewaren. Dat ging goed, totdat één van de dames iets te enthousiast werd.

Na heftig met de armen heen en weer zwaaien, viel de dame in kwestie tussen het spreekwoordelijke wal en schip. Grote hilariteit bij iedereen natuurlijk. Het gelach werd alleen nog maar harder toen de juffrouw met een hoofd vol eendenkroos weer boven water kwam. Wat sfeer en stemming betrof, kon de dag nu al niet meer kapot. Onze drenkeling werd aan boord gehesen en de trossen gingen los. Ik was tot nu toe alleen nog maar boven aan dek gebleven. Iedereen stond met iedereen te praten.

Half verborgen achter een -naar mijn smaak veel te grote- zonnebril kwam Thea op mij aflopen. Zij vond het leuk dat ik als manager toch mee was gegaan om de verjaardag van haar collega te vieren. Thea voegde daar in één adem aan toe dat zij niet alleen voor haar collega een cadeautje mee had genomen. Ze had voor mij ook een cadeau meegenomen. 'Voor mij?' ‘Ja, voor jou. Draai je maar om’. Ik keek in het lachende gezicht van Inge. Weliswaar niet direct zelf uitgenodigd had het feestvarken van vandaag het goedgevonden dat Thea Inge mee zou nemen. Inge zag er leuk uit. Erg leuk zelfs.

Voor vandaag had Inge een rood/wit gestreept t-shirt aangetrokken. Daaronder droeg zij een heel kort wit broekje. Haar blote benen eindigden in rode instappers. In al haar eenvoud zag Inge er erg aantrekkelijk uit, maar ja als zusje van één van mijn medewerkers was Inge heel duidelijk een no-go area. Bovendien was Inge natuurlijk ook nog met Johan getrouwd. Na een uurtje stroomopwaarts te hebben gevaren, gooide de schipper het anker uit bij een kunstmatig aangelegd zandstrand langs de IJssel. Het water was te ondiep om dat strand per boot te bereiken.

Ik had van tevoren niet in de gaten gehad dat er een gelegenheid tot zwemmen zou zijn. Ik had dus ook geen zwemkle-ding meegenomen. Dat gold ook voor Inge. Terwijl de ene na de andere collega overboord het water ingesprongen was, bleven de schipper, Inge en ik als enigen op het schip. Ik raakte met Inge in gesprek. Ik zou nu met geen mogelijkheid meer kunnen zeggen waar ons gesprek over ging, maar Inge en ik voelden elkaar wel aan. Inge bedankte mij nogmaals voor mijn hulp bij haar voorbereid op haar gesprek. Zij was zo blij met haar nieuwe baan. Ik was blij voor Inge.

Terwijl iedereen aan het zwemmen was, spreidden Inge en ik onze badlakens uit op het dek. Dat was zwart geschilderd en was daardoor heel erg warm door de felle zon geworden. Toch gingen wij op de badlakens liggen. De schipper riep op een gegeven moment dat wij zo verder gingen varen. Iedereen moest dus het water uitkomen. Nadat iedereen weer aan boord was, werd het anker gelicht. De oude dieselmotor werd weer gestart en wij tuften nog een stukje verder stroomopwaarts. Eigenlijk iedereen had Inge’s en mijn voorbeeld gevolgd en lag nu op een handdoek te zonnen.

Op het stampen van de oude diesel na was het doodstil aan dek. Ik lag heerlijk in het zonnetje toen ik een arm tegen mijn arm voelde. Dat moest dan een arm van Inge zijn. Ik draaide mijn gezicht naar haar toe. Inge lag met gesloten ogen op haar rug. En inderdaad, het was haar arm. Als ik het armcontact zo duidelijk voelde, dan moest dat toch zeker ook voor Inge gelden. Ondanks dat deed Inge geen enkele poging om haar arm weg te trekken. Ik paste daar ook voor. Een paar strekdammen later kreeg mijn linkerbeen gezelschap van Inge’s rechterbeen.

De zijkanten van onze onderbenen raakten elkaar duidelijk. Ook nu weer trok Inge, noch ik ons been terug. Ik werd toch wel nieuwsgierig naar wat zich hier afspeelde. Toen ik mijn gezicht weer eens naar Inge draaide, deed Inge dat ook naar mij. Waar wij eerder al geen arm of been terug hadden getrokken, wendde ook geen van ons nu zijn of haar ogen af. Er was absoluut geen sprake van- of ruimte voor- een misverstand. Maar ja, Inge was wel het zusje van één van mijn medewerksters. Discretie leek belangrijker dan ooit.

De schipper wendde de Steven en stroomafwaarts varend, waren we binnen amper een uur terug in de haven. Er is die dag verder niets tussen Inge en mij gebeurd. Zowel Inge als ik konden dat echt niet maken. Bij de loopplank vroeg ik fluisterend aan Inge of ik haar mijn nummer moest geven. ‘Dat heb ik al. Van Thea gekregen’, fluisterde Inge terug. Ik wist niet of ik daar nu blij of boos van moest worden. Ik was gelukkig verstandig genoeg om niet bij Thea naar Inge’s nummer te informeren. Bovendien zou ik Inge zeker niet bellen.

De belangen en risico’s waren gewoon te groot. Zowel voor Inge als voor mij. Toch vermoedde ik drie dagen later dat Inge achter het onbekende telefoonnummer zat dat in de display van mijn telefoon verscheen. Mijn intuïtie klopte feilloos. Eerst bleven zowel ik als Inge even stil. Het duurde misschien wel vijftien seconden voordat er iets gezegd werd. Inge begon het gesprek met te zeggen dat zij eigenlijk niet zo goed wist waarom zij mij belde. Dit gesprek had zij in haar hoofd al wel tien keer voorbereid, maar zij wist nu niet zo meer goed wat zij moest zeggen.

Als vanzelf ontspon zich een heel leuk gesprek. Inge bleef aangeven dat zij niet verliefd op mij was. Ik verzekerde haar dat dat omgekeerd ook niet het geval was. Dat deed mij denken aan een oud nummer van 10CC: I’m not in love’. Inge herhaalde tijdens het gesprek meermalen dat zij gelukkig was met Johan. ‘Maar waarom bel ik jou dan?’ vroeg Inge zichzelf hardop af. Ons gesprek ging over van alles en over niets. Bij het onderwerp ‘hobby’s’ vertelde ik onder andere een groot muziekliefhebber ben en dat ik veel naar muziek luisterde.

Zowel naar klassieke muziek als naar blues, rock als symfonische rockmuziek. Ik vertelde dat al die muziekvormen voor mij mooi samenkwamen in the Night of the Proms waar ik elk jaar met een aantal vrienden en vriendinnen naartoe ging. Inge vertelde nooit naar concerten te gaan. Beelden op de televisie lieten altijd grote mensenmassa’s zien waar Inge zich opgesloten zou gaan voelen. Als fervent concertganger verzekerde ik haar dat dat enorm meeviel. ‘Zal ik jou anders de volgende keer meenemen?’ flapte ik eruit. Meteen realiseerde ik mij wat ik net voorgesteld had.

Was dat slim of juist oerdom geweest? Om mijn twijfel nog groter te maken, antwoordde Inge dat zij dat heel leuk zou vinden, maar zij wilde dat eerst wel met Johan overleggen. Ze wilde aan hem vragen wat hij ervan vond als zij met de baas van haar zuster naar Ahoy in Rotterdam zou gaan. ‘Natuurlijk’, reageerde ik heel begrijpend. Of misschien toch ergens nog hopend dat Johan niet akkoord zou gaan. Na Inge’s belofte erop terug te zullen komen, duurde de rest van ons gesprek zeker nog een uur. De volgende week, weer op donderdagavond, belde Inge mij weer.

Inge me vertelde dat donderdagavond de enige avond in de week was waarop zij ongestoord kon bellen. Johan ging dan altijd naar de zwemtraining in het plaatselijke overdekte zwembad. Johan had er geen bezwaar tegen dat Inge met mij mee zou gaan. Wij spraken af dat ik Inge dan op de zaterdagmiddag van de concertdag op zou halen in Doetinchem. Ik zou vroeg komen, want Inge wilde wel graag ook nog even in Utrecht naar de Bijenkorf. Johan schudde mijn hand en wenste ons een heel fijne avond. Om half één ’s middags liet ik Inge instappen en reden wij richting Utrecht.

Inge droeg een polo. Daaronder droeg zij een zwarte broek met wijde pijpen. Laarsjes completeerden haar kleding. Inge vertelde meteen dat dit niet haar concertkleding was. In deze kleren wilde Inge gaan winkelen. Daarna zou zij zich bij mij thuis toch wel even kunnen omkleden? Inge was wel een tutje hoor, maar toch verdween de extra tas met vermoedelijk haar concertkleding in de kofferruimte. Rond half twee parkeerde ik mijn auto en liepen wij via de Steenweg naar de Bijenkorf in Utrecht. Inge leefde zich helemaal uit. Zij wilde graag ook nog even naar Barsoi, even verderop.

Met drie tasjes van beide winkels in onze handen stelde ik voor om op de weg terug ergens even wat te gaan drinken. Wij gingen aan een tafeltje dat half binnen en half buiten stond zitten. Inge bestelde witte wijn. Omdat ik vandaag als chauffeur optrad, hield ik het op bitter lemon. Het was gezellig met Inge. Opeens voelde ik de behoefte om Inge’s been te strelen. Niet over de stof van haar broek, maar rechtstreeks op haar blote huid. Als Inge haar rechterbeen even over haar linker zou slaan dan kon ik met mijn hand in de wijde linker broekspijp van Inge’s lange broek komen.

Inge sloeg haar benen zonder vraag of opmerking meteen over elkaar. Haar been voelde glad aan. Ik vermoedde dat, als Inge haar benen zo netjes had geschoren zij dat waarschijnlijk ook met haar schaamstreek had gedaan. Mogelijk zou ik dat nog ontdekken. Tot mijn grote schrik zag ik op mijn horloge opeens dat het al vijf uur was. Ik had met mijn vrienden afgesproken om, zoals wij dat elk jaar deden, voorafgaand aan het concert eerst met elkaar bij café Zuidplein te gaan eten. Ons concert zou om acht uur beginnen.

Bij mij thuis vroeg Inge mij haar tas met concertkleding uit de kofferruimte te gaan halen. Binnen vroeg Inge waar mijn badkamer was. Terwijl zij zich daar uitkleedde, liet Inge de deur van de badkamer openstaan. Zodoende kon ik vanuit mijn woonkamer zien dat Inge haar laarsjes, broek en polo uittrok. Inge droeg alleen nog maar een rode beha en een bijpassende rode string. In beide was iets wat op kant leek verwerkt. Dat Inge een leuk gezicht, mooie benen en mooie armen had wist ik al, maar nu, met alleen nog lingerie aan, kon ik van haar hele figuur genieten. Dat deed ik dan ook.

Als wij nog meer tijd hadden gehad dan zou ik zeker met Inge in een heftige vrijpartij zijn beland. Nu zag ik die prachtig ronde billen in een katoenen broek verdwijnen. De kanten beha werd door een lichtblauwe blouse aan mijn zicht onttrokken. De zwarte laarsjes werden weer aangetrokken. Het was al iets later dan zes uur. Vanuit de auto belde ik mijn vriend en zei ik hem dat Inge en ik wat verlaat waren. ‘Wacht met het eten maar niet op ons. Wij zien jullie binnen in Ahoy wel.' Mijn vriend begreep het en zou het aan de anderen uitleggen.

Onderweg naar Rotterdam legde Inge haar hand op mijn bovenbeen. Dat maakte mij wat ‘onrustig’. Klokslag acht uur renden Inge en ik de arena van Ahoy op. Elk jaar stond ons vriendenclubje redelijk vooraan tegen de hekken aan. Dat was dit jaar ook weer zo. Terwijl de lichten al uitgedraaid werden, zag ik mijn vriendenclub staan. Tijdens de ouverture van het orkest stelde ik Inge aan iedereen voor. Inge werd meteen in de groep opgenomen. In de pauze haalden mijn vriend en ik drinken voor het clubje. Hij maakte mij een compliment over de mooie jongedame die ik meegenomen had.

Het concert was, zoals te doen gebruikelijk, fantastisch. Wij genoten van de eerste noot tot en met het laatste akkoord. Het gedrang was Inge enorm meegevallen. Tijdens het concert was ik van achteren tegen Inge aan gaan staan. Haar billen raakten mijn liezen, maar net als destijds aan boord van het schip van mijn medewerkster gaf Inge op geen enkele manier aan dat zij dat lichaamscontact niet prettig vond. Sterker nog ik voelde dat Inge haar lichaam zelfs nog iets steviger tegen mij aandrukte. Na het concert gingen wij allemaal naar buiten.

Sommige vrienden moesten vanuit Rotterdam zelfs nog helemaal terugrijden naar Oost-Groningen. Met een omhelzing en hier en daar een kus namen wij afscheid, maar pas na de belofte te hebben gemaakt om volgend jaar weer samen te zullen gaan. Of Inge er dan ook weer bij zou zijn? Wie zou het zeggen? Inge en ik liepen naar de parkeergarage. Ik opende de deur voor haar en ze ging zitten. Ik startte de motor en wilde de automaat in zijn achteruit zetten. Inge hield mijn hand echter tegen. ‘Wil je de motor weer even uitzetten?’ vroeg zij. Ik draaide de contactsleutel terug.

‘Ik wil jou bedanken voor een heerlijke middag en avond’, zei Inge. Daarbij boog zij zich naar mij toe. De zoen op mijn wang was het startsignaal voor een intense vrijpartij in de parkeerkelder. Halverwege de A15 meldden de borden dat er over twaalfhonderd meter een benzinestation zou komen. Ik zei niets en draaide van de snelweg af. Ondanks dat het een nachtstation was, stond er maar één auto te tanken. Ik wilde mijn auto aan de zijkant van het donkere kassagebouwtje parkeren, maar Inge vroeg mij iets verder de parkeerplaats op te rijden.

Wij stonden amper stil toen Inge zich al over mij heen boog. Haar lippen zochten die van mij. Wij zoenden elkaar alsof wij onze lippen nooit meer van elkaar zouden trekken. Inge’s tong probeerde mijn keelamandelen te pellen. Wild wreven onze monden en gezichten tegen elkaar. Mijn handen waren over Inge’s hele lichaam en benen. Inge probeerde deze succesformule ook op mij uit. Met succes. Delen van mijn lichaam onder de gordel meldden zich. Waar ik de hele week al zin in had gehad, zou nu absoluut gebeuren. Geen twijfel mogelijk. Ik legde mijn linkerhand tussen Inge’s benen.

Ik voelde de warmte van haar vagina. Wanneer ik over haar kruis wreef of erin kneep, drukte Inge haar benen stijf tegen elkaar aan. Ontspande ik mijn hand dan opende Inge haar benen ook weer. De rechterhand van Inge had inmiddels mijn groeiende lul ontdekt. Met gestrekte vingers streek zij in de lengte over mijn lul die binnen enkele seconden klaar voor de strijd was. Ik maakte mijn veiligheidsgordel los, daarmee de weg naar de bovenste knoop van mijn broek vrijmakend. Ik legde Inge’s hand op mijn erectie.

Zonder verdere tekst of uitleg leek Inge maar al te goed te weten wat haar volgende stap zou gaan worden. De knopen van mijn broek vlogen als vanzelf open. Ik wipte mijn billen even omhoog waardoor Inge mijn jeans onder mijn billen door kon trekken. Mijn lul sprong spontaan kaarsrecht tevoorschijn om meteen daarna door de hand van Inge te worden omklemd. Terwijl Inge stevig in mijn lul kneep, begon zij mij af te trekken. Ik liet mijn hoofd achterover tegen de hoofdsteun leunen. Ik genoot van het heen en weer gaan van Inge’s rechterhand.

Ik wilde over haar borsten strelen, maar Inge boog zich voorover en klemde haar lippen om mijn eikel. Ik voelde de hitte van haar mond steeds verder over mijn paal zakken. Eenmaal in haar mond onderzocht Inge’s tong de hele lengte en omtrek van mijn staander. Nu was ik het die kreunde en met heupbewegingen verder in Inge’s mond probeerde te komen, maar ik wilde ook goed voor Inge zijn. Ik zei dat tegen haar. Inge antwoordde dat zij al heel erg genoot van het pijpen. Dat was één van haar favoriete onderdelen van het seksspel.

Ik trok Inge naar mij toe en draaide haar lichaam zo dat Inge met haar rug op mijn schoot lag. Met mijn linkerhand kon ik nu net bij haar linkerborst. Mijn rechterhand had nu vrije toegang tot Inge’s kruis. Net zo handig als Inge dat net bij mij had gedaan, wist ik nu de knopen van haar broek los te maken. Haar gulp schoot open en mijn hand ging haar broek in. Ik voelde het kant van haar string. Halverwege de voorkant van die string voelde ik de warmte en het vocht van Inge door het textiel heen. Inge was nat. Nu was het mijn beurt om Inge te vragen om haar billen even op te wippen.

Binnen de kortste keren keek ik tegen haar -na wat ik al vermoed had- nagenoeg kaalgeschoren kutje aan. Alleen een klein streepje schaamhaar van amper een centimeter breed en zes of zeven centimeter lang was alles dat Inge aan schaamhaar aan het scheermes had onttrokken. Ik vond het een leuk streepje en ik woelde even kort door de dertig schaamhaartjes. Mijn vingertop gleed daarna Inge’s gleuf in. Inge was niet gewoon vochtig of nat. Inge was kletsnat. Tijdens het vingeren hoorde je soppende geluiden.

Iedere keer dat ik één of twee vingers in Inge liet verdwijnen, klemde Inge haar dijen om mijn hand. Inge’s clitoris was opgezwollen. Netjes ingeklemd tussen Inge’s kleine lipjes genoot haar clitje van iedere aanraking. Dat deed ik ook. Het was heerlijk om Inge zo genietend op mijn schoot te zien. Met haar ogen dicht en haar mond open zag ik Inge intens genieten. Ik bleef mij erover verbazen hoe kletsnat Inge was. Alsof zij mijn gedachten kon lezen vertelde Inge spontaan dat zij nog niet eerder zo nat was geweest. Ik vond het heerlijk.

Ik reed wel in een mooie auto, maar het was helaas maar een tweezitter. Veel ruimte om in de auto te gaan neuken was er niet. Zelfs niet als ik de hardtop in de kofferruimte liet verdwijnen. De picknicktafel tien meter verderop leek me het beste alternatief. Ik vroeg Inge om overeind te komen. Toen ik haar uitlegde dat ik haar op die tafel wilde nemen, knikte Inge instemmend. Ik heb Inge zowel van voren als van achteren op z’n hondjes geneukt. Mijn rechterwijsvinger heeft Inge’s clitoris geen moment met rust gelaten.

Inge was zo nat dat ik haar vocht tijdens het neuken tussen de linkerkant van mijn lul en been langzaam richting mijn zak voelde kruipen. Op zijn hondjes liet elke stoot in Inge vergezeld gaan van het geluid van op elkaar kletsend vlees. Mijn liezen en Inge’s ronde billen sloten naadloos op elkaar aan. Dat gaf ook die kletsende geluiden. Ik heb Inge ook gebeft. De hele omgeving van mijn mond glom van Inge’s sapjes. Ik voelde de spanning bij Inge opbouwen. Als ik mijn tong in haar stak, duwde Inge terug totdat mijn tong niet verder meer bij haar naar binnen kon.

Wanneer ik mijn lippen om haar clitje zette en daar zacht in beet, maakte Inge een hees geluid. Dat geluid werd steeds heser en luider totdat ik Inge van haar tenen tot haar kruin klaar zag komen. Inge klapte dubbel om vervolgens totaal overtrekt haar bovenlichaam naar achteren te buigen. Dat gebeurde een keer of vier. Er volgden zeker nog drie naschokjes. Daarna zat Inge ontspannen achterover geleund op de picknicktafel. Ik stond daar met een harde lul. Het duurde even voordat Inge dat leek te beseffen.

Met mijn erectie eenmaal in het oog deed Inge haar best om mijn eikel zo snel mogelijk in haar mond te nemen. Met de broek op haar enkels wist Inge mij tot halve waanzin te pijpen. Kan ik het normaal vaak nog wel even bedwingen, nu was er voor mij binnen de kortste keren geen houden meer aan. Ik voelde mijn sperma heftig omhoog komen. Ik kon de weg van zijn zaad via de zaadbuis voelen totdat het in Inge’s mond bevrijd werd. Inge slikte het niet door. In haar geopende mond zag ik mijn zaad op haar tong liggen.

Ik heb niet gezien hoe Inge het gedaan heeft, maar opeens was haar mond leeg. Thuis zat Johan natuurlijk op Inge te wachten. Nadat ik haar in Doetinchem had afgezet, moest ik nog weer helemaal naar Utrecht terugrijden. Inge vroeg mij bij haar thuis thuis of ik binnen nog wat wilde komen drinken. Ik koos ervoor om meteen rechtsomkeert te maken. Tegen half vier was ik thuis. Inge en ik hebben daarna nog een paar leuke momenten samen beleefd. Telkens bleek pijpen Inge’s favoriete bezigheid te zijn.

Ik had geen specialiteit of voorkeur. Voor mij was een vrouw zien genieten altijd het toppunt van ons samenzijn. Na een paar maanden stopte het tussen Inge en mij. Via Thea hoorde ik zo nu en dan nog wel eens wat. Het laatste bericht -zo vertelde Thea met een rood hoofd- was dat Inge en Johan zich vol in de wereld van de swingers hadden begeven. Ik heb in een berichtje onder een andere naam op de advertentie op de site gereageerd. Binnen een kwartier kreeg ik antwoord. Daar kon ik al uit opmaken dat het inderdaad om Johan en Inge ging. Twee nagezonden foto’s bevestigden dat.

Toch bijzonder dat wegen elkaar na al die jaren dan toch opeens weer kruisen en dat dan ook nog eens met deze voorgeschiedenis.