War of the machines

Ingezonden door Twan

Meestal heb ik er geen enkele moeite mee om een begin van mijn ervaringen te beschrijven. Dat heeft te maken met in welke situatie ik terechtkwam. In sommige gevallen zag ik al van mijlenver aankomen hoe een erotisch samenzijn zich zou ontwikkelen. En ook hoe deze zou eindigen. Soms bewust opgezocht, maar toch ook vaak spontaan ontstaan met totaal onverwachte wendingen en een totaal onvoorspelbare climax. Maar -en dat zal Jewel kunnen beamen- soms heb je wel eens het idee dat je nu alles wel ongeveer hebt meegemaakt. Tot er een situatie op jouw pad komt die toch weer anders.

Nieuw- en daarmee ook toch weer interessant en inspirerend. Dus toen ik hoorde dat er in mijn stamcafé een seks challenge zou worden georganiseerd, had ik daar wel een paar beelden bij. Zo heb ik zelf voor meerdere dames gangbangs georganiseerd. Waarbij de challenge er voor de dames in gelegen was om of zoveel mogelijk heren van hun sperma af te helpen, of, en dat is meerdere malen het doel geweest, om te kijken hoeveel geld mannen zouden willen betalen voor de unieke gelegenheid om een zekere dame in zo’n setting te kunnen neuken.

Daarnaast heb ik het meegemaakt dat vriendinnen onderling afspraken en zelfs weddenschappen afsloten over binnen welke tijd zij een bepaalde man zouden kunnen versieren. Kortom; bij het woord seks challenge kon ik mij wel wat voorstellen. Maar mij werd verzekerd dat deze challenge anders dan anderen zou worden. Om te beginnen omdat er (in principe) geen mannen aan te pas zouden komen. En ten tweede, omdat (ook weer in principe) de deelneemsters (Ahaaaa) door niemand aangeraakt zouden worden. U begrijpt waarschijnlijk wel dat mijn aandacht getrokken was.

Na enig aandringen van mijn kant kwam het hoge woord eruit: een challenge waarbij een aantal dames zou proberen om zich door middel van een neukmachine zo snel mogelijk naar een orgasme te laten brengen. Mijn vraag in hoeverre het mogelijk zou zijn om te controleren of een orgasme echt of gespeeld is, zeker in een wedstrijdje waarmee prijzen te verdienen zijn, leidde tot een moment van bezinning binnen het organisatiecomité. Tja, men was ervan overtuigd dat men daar zelf voldoende expertise voor in huis had, want er zou ook een dame in de jury zitten.

Ik hoefde alleen maar te refereren aan een bioscoopfilm, waarin Meg Ryan in een restaurant tijdens de lunch een orgasme faket. Om na het gespeelde orgasme gewoon haar bord met salade op te eten alsof er niets was gebeurd. De rest van de bezoekers van dat restaurant in complete shock achterlatend. Ik meen dat de toch zo nette Linda de Mol deze scène ooit zelfs op overtuigende wijze heeft nagespeeld. Mijn opmerking zaaide dus twijfel. Op de vraag of ik een echt orgasme van een gespeeld hoogtepunt zou kunnen onderscheiden, moest ik bekennen dat volgens mij alleen de dame in kwestie dat zelf met honderd procent zekerheid zou kunnen controleren.

Gekscherend voegde ik daar aantoe dat ik dacht dat ik waarschijnlijk wel de slecht geïmiteerde kreunen en steunen eruit zou kunnen halen. Meer hoefde ik niet te zeggen. Ik zat opeens in de jury. In het anders zo bewust schemerig verlichte café waren in de danszaal drie spotlights aan het plafond gehangen. Elk was gericht op een stellage waar een machine op stond die straks een dame (of meerdere dames) naar het beoogde hoogtepunt zou brengen. Twee stellages stonden in het midden van de dansvloer. De derde was prominent op het toneel neergezet.

Niet alleen viel deze stellage op door de plaats waar deze stond, maar het feit dat de constructie niet door maar een, maar zelfs drie spotlights werd uitgelicht deed het vermoeden ontstaan dat een eventuele finale zich op dit apparaat zou gaan afspelen. De deelneemsters konden een keuze maken uit waar zij op wilden gaan zitten of liggen. Naast een keuzemogelijkheid voor zitten of liggen was het ook aan de dames zelf om te bepalen welke dildo er op de schroefdraad van de stang gedraaid zou worden. Een waar arsenaal in afmeting, vorm en kleur was beschikbaar.

Ik kon het niet nalaten om een enkel exemplaar in mijn hand te nemen. Uit ervaring weet ik dat er dames bestaan die de meest bizarre voorwerpen in hun vagina kwijt kunnen. Toch schatte ik in dat een aantal in mijn ogen anatomisch volstrekt onverantwoorde fallussen niet aan bod zouden komen. We zouden het gaan zien en meemaken. Het aantal deelneemsters was tot het laatste moment geheim gehouden. Wat ik wel hoorde dat een aantal van hen, reguliere bezoeksters van het café, zich in de afgelopen weken had opgegeven.

En -zoals dat altijd gebeurd in een bui van extreme opwinding- had een aantal zich ook weer afgemeld. Het exacte aantal was dus niet bekend en pas tijdens de challenge zou blijken hoeveel dames de confrontatie met de genadeloze apparatuur zouden aandurven. Dame een, Annelies, kwam mij niet alleen bekend voor, ik had zelfs al eens samen met haar man van al haar heerlijkheden mogen genieten. En van die heerlijkheden waren er veel. Normaliter is Annelies gekleed in strak zittende latex kleding.

Waar haar hier en daar wat door siliconen ondersteunde, nagenoeg perfecte figuur zo goed door uitkwam dat ik menige heer een spontane erectie heb zien krijgen. Haar niet te missen cameltoe was oorzaak van menig natte droom geweest. Vandaag was Annelies gekleed (nou ja, gekleed…) in een latex beha'tje, dat zij waarschijnlijk bewust had uitgekozen omdat het vanwege de minuscule afmetingen nog meer het accent legde op haar flinke borsten met gezwollen tepels.

Haar latex slipje had Annelies zo hoog over haar heupen getrokken dat ze ook had mee kunnen doen met het EK liplezen. De perfecte presentatie werd afgemaakt met latex laarzen met een stilettohak. Laarzen die tot halverwege haar bovenbenen reikten. Ik moet bekennen dat mijn onpartijdigheid als jurylid nu al ernstig onder druk stond. Dame twee, geïntroduceerd als Nynke, was een struise (waterstofperoxide) blondine. Gehuld in een wit, hoog opgesneden badpak dat onder de douche zonder enige twijfel totaal transparant zou worden.

Daarmee de aanwezigen een ongehinderde blik op al haar heerlijkheden gevend. En dat waren er vele. Waaronder twee gepiercete tepels en een -op een streepje na- perfect geschoren kutje. Dame drie was een dame van middelbare leeftijd van duidelijk Mediterrane afkomst. Wat zij qua borstomvang tekort kwam, maakte zij met haar heupen en billen meer dan goed. Zonder enige vorm van gene trok zij het kruisje van haar catsuit los om ons een ongehinderd uitzicht op haar waarschijnlijk onverzadigbare kut te gunnen.

Toen zij het bovenlijfje van de catsuit tussen haar kleine borsten trok, keken een gepiercete- en een ongepiercete tepel de omstanders brutaal aan. Als vaste bezoekster kreeg Annelies de eerste keuze over voor welke stellage zij zou gaan liggen. Het verbaasde niemand, in elk geval mij niet, dat deze flamboyante dame voor de machine op het podium koos. Nynke en dame drie namen hun posities ook in. Licht uit, spot aan. Let the games begin. Annelies trok haar latex slipje uit en pakte de flacon met glijmiddel.

Zij draaide haar magistrale kont naar het publiek en opende haar benen, terwijl zij voorover boog. Eerst zogenaamd met een hand haar kut bedekkend. Wat alleen maar werkte totdat zij haar vingers spreidde. Iedereen had onbelemmerd uitzicht op het genotstunneltje waar ik nog niet zo lang geleden zo heerlijk in klaargekomen was. Met haar wijs- en middelvinger spreidde Annelies haar schaamlippen om zichzelf vervolgens wreed met twee vingers te penetreren. De gemoederen rond het podium raakten verhit.

Om de temperatuur nog wat verder op te voeren, ging Annelies met gespreide benen op het bankje voor de neukmachine zitten. Spoot een klodder glijmiddel in haar kruis waardoor het licht van de spot haar kut in sfeerverlichting leek te zetten. Beide andere dames deden ook hun best, maar hun prestaties en presentaties vielen in het niet bij wat Annelies liet zien. Een dildo van het formaat waarvan ik wist dat Annelies daar totaal geen moeite mee zou hebben, werd op de stang gedraaid. Met een condoom erom was het apparaat klaar om in de aanval te gaan. Dat was Annelies ook.

Zonder weerstand verdween het latex geval in haar. Uitdagend bood Annelies het bedieningspaneel aan. Twee mannen en een vrouw vochten om voorrang. De vrouw won. Wat er daarna volgde, was een aaneenschakeling van -al dan niet echte- orgasmes. De sfeer was dermate seksueel geladen dat hier en daar door omstanders gezoend en gevingerd werd. Na verloop van tijd werd het tijd om van plaats en dildo te veranderen. Kleine dildo’s werden vervangen door grotere en omgekeerd.

Een dame liet een dubbeldildo monteren waardoor zij zich in haar kut en kont kon laten neuken en werd geneukt. Annelies wist dat dame drie daar dik punten mee scoorde. Dat kon zij natuurlijk niet over haar kant en kont laten gaan. Bij gebrek aan een tweede dubbele dildo liet zij het rode exemplaar uit haar kut in haar sterretje verdwijnen. Als extraatje bood Annelies aan om tegelijkertijd een aantal aan te wijzen heren te willen pijpen. Een aantal heren behoorden tot de ‘happy few’.

Annelies was slim genoeg om mij ook uit te nodigen, maar als jurylid moest ik in elk geval de schijn van onpartijdigheid handhaven. Dat Annelies ook kon liplezen, bleek toen ik met een knipoog ‘misschien straks’ articuleerde. Annelies maakte een overdreven likbeweging in mijn richting. Ik zou nog pagina’s lang door kunnen gaan, maar dit was nu typisch zo’n situatie waar je (en dat zeg ik zo vaak tegen Jewel) je zelf echt bij had moeten zijn. De uiteindelijke winnares was niet een van de drie dames van het eerste uur.

Ene Brigit die voor de gelegenheid speciaal uit Antwerpen was overgekomen en die zich tijdens het toernooi spontaan als deelneemster had aangemeld, stal qua uiterlijk en presentatie de show. Als er een mogelijkheid was geweest om de trofee te verdelen dan had ik daarvoor gekozen, want het showtje dat de Belgische schone en Annelies na afloop op het podium uitvoerden, veroorzaakte zoveel opwinding onder de omstanders dat de bardame tot twee keer toe de schaaltjes met condooms en glijmiddel moest aanvullen.

In de feestvreugde was Annelies opeens vertrokken. Spoorloos verdwenen. Of zij ooit nog haar belofte aan mij zal nakomen….?