Franse les

Ingezonden door Zalu

Het schoolplein lag oogverblindend in de brandende zon. Hij kon de stang van het hek amper vasthouden door de hitte. Hij had zijn shirt uitgedaan en zijn bovenlijf glinsterde van het zweet. Het apparaat zat ongemakkelijk om zijn ballen. De punt van zijn gezwollen pik schuurde tegen de binnenkant van zijn onderbroek, en alles was kleverig van het voorvocht. Hij hees zich over het hek heen en liet zich aan de andere kant zakken. Het beton van de plavuizen was zo heet dat hij de lucht op sommige plekken zag trillen. Het was windstil. Zelfs de bladeren van de grote eik bewogen niet.

Niemand kwam op een dag als dit hier om een balletje te trappen. Hijzelf evenmin. Hij begon langs de muur te lopen, zoveel mogelijk gebruik makend van de schaduw. Het apparaat dat om zijn ballen zat had vanaf 's ochtends vroeg getrild, onhoorbaar voor iedereen, maar heel erg voelbaar voor hem. Het was begonnen als een vage tinteling die hem wekte voordat hij eigenlijk wilde opstaan. Bij het ontbijt was het al een zeurderig zoemen geweest, aanzwellend en afnemend. Het zachte getril bezorgde hem een permanente erectie. Hij hoopte dat zijn vader en moeder het niet zouden zien.

Inmiddels was het bijna ondraaglijk. Dwingend, eisend, op het randje van pijnlijk. Hij moest zijn hoofd erbij houden om te voorkomen dat hij in zijn broek klaar zou komen. Na het ontbijt had hij meteen zijn voetbalafspraak afgezegd, want hij wist dat hij die middag geen tijd meer zou hebben. Hij wist dat hij op school verwacht werd. Zoals de eerdere keren het geval was geweest, was een van de nooddeuren aan de achterkant van het gebouw niet op slot. Binnen was het niet veel koeler, omdat de airco in de vakantie niet aan stond.

De lucht in de gang was bedompt en het was er doodstil, alsof er al een eeuw niemand meer een voet binnen had gezet. Hij veegde zijn gezicht en oksels af met zijn t-shirt. Rustig maar doelbewust begon hij langs de lokalen te lopen. Zijn rubberen zolen piepten zachtjes op het linoleum. Hij kende de weg op zijn duimpje. Hij was hier tenslotte al vijf jaar leerling. Via het trappenhuis bereikte hij de stille eerste verdieping en passeerde het tekenlokaal waar de tekeningen van zijn beste mede-leerlingen waren uitgestald.

Daarna liep hij langs de scheikunde- en biologielokalen met hun vitrines vol alambieken en wekpotten en stoffige opgezet-te dieren die hem met hun glazen kraaloogjes nastaarden. Tenslotte belandde hij waar hij moest zijn, in de achtervleugel van het gebouw. Hier waren de bibliotheek en de talensectie gevestigd. Af en toe kreunde hij, omdat het apparaat nu onophoudelijk trilde: in de stoffige stilte kon hij het horen zoemen. Toen hij de deur van het Franslokaal bereikte, hield het trillen abrupt op. Het was een opluchting maar ook griezelig: alsof de stilte opeens nog dieper werd.

Zijn hart klopte onregelmatig nu, met zware rukken, als wilde het ontsnappen aan zijn kooi. Hij probeerde de klink. De deur was niet op slot. Hij haalde diep adem. Het lokaal was verlaten. Binnen was het een oven, omdat de zon de hele dag op de ramen had gestaan. De oven van de heks, dacht hij onwillekeurig. De heks was de bijnaam die zijn medeleerlingen zijn Franslerares gegeven hadden. Ze wisten nog niet half hoe gelijk ze hadden. Het apparaat hield zich koest nu, maar meer dan voorheen voelde hij het gewicht ervan aan zijn ballen.

Het trillen was opgehouden, maar nog meer dan voorheen werd hij overspoeld door golven van geilheid. Het was iets dat dit lokaal met hem deed. Hij meende de geur van haar kousen te ontwaren in de stoffige lucht, maar dat was misschien verbeelding. Waarom was hij hier? Hij ging zitten in een van de voorste bankjes. Terwijl hij zijn pijnlijke erectie een beetje masseerde keek hij om zich heen. Op het bord stond een aantekening. Markies de Sade (1740-1814). Misschien toeval, maar hoogstwaarschijnlijk niet.

De manier waarop ze les gaf, deed vermoeden dat zij het woord toeval uit haar dictionaire had geschrapt. Op de lessenaar, die rustte op een klein podium, stond een leeg waterglas. Wanneer ze les gaf, legde ze haar bril daar altijd naast. Werktui-gelijk liet hij zijn blik omlaag glijden, naar de lage opening onder haar bureau en het podium die hij altijd in de gaten hield in de hoop een glimp van haar voeten op te vangen. Zijn adem stokte in zijn keel. Bijna aan het zicht onttrokken door de slag-schaduw onder het bureau ontwaarde hij het zachte glanzen van gepoetst leer.

Hij stond zo abrupt op dat hij schrok van het lawaai van de stoelpoten op het linoleum. Onder het smalle bureau was het nog warmer en bedompter dan in het lokaal, als een oven in een oven. Netjes opgesteld stonden daar twee vrouwenschoe-nen, donkerrood, keurig, met een hakje. Hij herkende ze ogenblikkelijk. Ze had ze in de les wel honderden keren gedragen. Hoe vaak had hij niet gestaard naar die schoenen, intens en monomaan, en voorzichtig om niet betrapt te worden natuur-lijk, in de hoop dat zij haar bekouste voet er even uit zou halen? Dat was nooit gebeurd overigens.

Slechts een keer had hij haar hiel, en alleen haar hiel, even over de rand zien piepen. Dat had hem masturbatiestof voor dagen gegeven. Nu stonden ze hier. Dat was geen toeval. Zou ze het al die tijd geweten hebben? Zijn hand trilde een beetje toen hij er eentje oppakte. Het leer was warm en glad. De binnenkant was crèmekleurig en hij kon duidelijk de afdruk van haar voet zien, ingesleten na zoveel gebruik. Hij bracht de schoen naar zijn neus. De geur van haar voet was zo intens dat hij bijna flauwviel. Zonder dat hij goed in de gaten had wat hij deed had hij zijn broek opengemaakt.

Duizelig trok hij aan zijn pik, terwijl hij zijn neus diep in de schoen duwde. Hij zat nu helemaal opgevouwen onder haar bureau, het heilige der heiligen waar haar bekouste benen vertoefden als ze haar pupillen kwelde met vervoegingen. Hij stond op het punt om klaar te komen toen er een verzengende pijnstoot door zijn ballen schoot. Hij kermde het uit, en stootte zijn hoofd hard tegen het bureaublad. Hij rolde op zijn zij, half onder het bureau vandaan, zijn edele delen vasthou-dend. 

Confuus van de pijn en half in tranen hoorde hij de deur van het lokaal dichtvallen, gevolgd door het geluid van hoge hak-ken die rustig zijn richting opkwamen. Hij lag met zijn rug naar de deur toe, maar hij hoefde niet te raden wie er binnen gekomen was. 'Bonjour mon petite', klonk het opgewekt boven hem. Ze legde de afstandsbediening met een klap op het bureau neer. Daarna zette ze haar bril af en legde die naast het lege glas. Het stevige jongenslichaam aan haar voeten lag doodstil. Ze kon zijn zweet ruiken en zijn kruis. Ze gaf het een por met haar laars.

Hij rolde op zijn rug, keek met verdwaas-de ogen naar haar op. Zijn lul, vastgesnoerd in haar zwarte machine als een prooi van een spin, lag er halfslap en glimmend bij op zijn buik. Ze tikte er een paar keer tegen met de punt van haar laars. Hij zei: 'au'. Ze glimlachte en duwde de harde hak van haar laars in zijn mond. 'Zeg eens netjes hallo tegen mijn laars,' zei ze. Hij zoog er gretig op, alsof het een pik was. 'Heb je mijn laarzen gemist, mon coeur?' Hij mompelde iets van een bevestiging. Haar hak vulde zijn mond. 'Mooi zo.' Ze trok haar hak terug. Hij was nat van zijn speeksel.

Ze veegde hem provisorisch af aan zijn buik en maakte een paar krassen. 'Opstaan', zei ze, 'vite.' Ze keek toe hoe de jongen overeind krabbelde. Hij was zo rood als een kreeft en hij durfde haar amper aan te kijken. Ze moest glimlachen. 'Gezicht naar het bord.' Hij draaide zich een kwartslag. Ze pakte zijn haar vast en smakte zijn gezicht tegen het bord en wreef ermee over de Sades naam. Hij voelde hoe haar koele hand over zijn bezwete rug gleed, naar beneden, over zijn stuitje, tussen zijn zwetende billen. Haar vinger met een lange nagel eraan kraste over zijn poepgaatje. Geschrokken trok hij zijn billen samen.

'Ga je mij weigeren, jongeman?' siste ze dreigend in zijn oor. Ze gaf hem een klets tegen zijn billen met haar vlakke hand. Ze hoorde zijn adem stokken. Ze gaf hem er nog een en legde toen haar hand op zijn billen, kneep er zachtjes in. Ze voelden ontspannen aan. Ontvankelijk. 'Tres bon', zei ze. Ze pakte hem bij zijn haren en leidde hem van het bord naar de voorste bank. Op het bord bleef de afdruk van zijn lijf staan. Op de plek waar zijn pik tegen het bord had geschuurd, zat een natte plek. De jongen bleef besluiteloos voor het bankje staan. Hij staarde naar haar laarzen.

Hij durfde haar nog steeds niet aan te kijken. 'Ga met je buik over het bankje liggen', zei ze. Hij draaide zich om en ging met zijn buik op het koele fineer liggen. Zijn kont stak in de lucht en voelde kwetsbaar aan. Hij hoorde haar rommelen in de lades van het bureau. Ze neuriede een akelig deuntje. Hij wist dat er pijn ging komen nu. Dat was de vorige keren dat ze in het bureau rommelde ook gebeurd. Hij hoorde haar hakken in zijn richting komen en het volgende moment werd zijn blikveld ingenomen door haar rok en haar benen in de zwarte laarzen. Hij kon de geur van haar rok ruiken. 

Ze toonde hem een rietje van bamboe. Ze had zwarte leren handschoenen aangetrokken waarin hij de vorm van haar nagels kon herkennen. Ze rolde het rietje zwijgend heen en weer tussen haar vingers. Daarna liep ze rustig om hem heen. Hij beet op zijn lip en probeerde zich voor te bereiden. Met een zwiepend geluid kletste het rietje op de jongensbillen. De jongen kreunde door zijn tanden. De pijnstriem leek over zijn hele lichaam uit te waaieren en sneed door zijn ziel. Hij moest zich verbijten om het niet uit te schreeuwen. Op zijn billen verscheen een rode streep.

Ze hief het rietje nogmaals op en zwiepte het opnieuw tegen zijn billen. Dit keer schreeuwde de jongen onderdrukt. Hij kreeg niet de kans nog eens adem te halen, want een derde en een vierde striem volgden meteen. Een kruispatroon van rode strepen begon zich op zijn billen af te tekenen. Alsof ik hem op de grill leg, dacht de heks, maar dan in het Frans. Ze aaide zachtjes over zijn billen. Het jongenslichaam trilde. Ze pakte de afstandsbediening en zette het apparaat op een kietelstand. De jongen kreunde. Zijn kruis gloeide van de pijn.

Ze liet het rietje opnieuw een paar keer over zijn billen zwepen. De jongen gilde het uit. Misschien vergiste ze zich, maar ze meende een traan over zijn wang te zien lopen. Ze zette het apparaat weer uit. Met haar geschoeide hand aaide ze over zijn kapotte billen. 'Och... heb ik je pijn gedaan, mon coeur?' Ze betastte opnieuw zijn poepertje. Dit keer liet hij toe dat ze haar vinger naar binnen stak. Hij hief zijn hoofd een beetje op. Haar vinger trok zich terug. In plaats daarvan voelde hij iets groters tegen zijn aars aanduwen. Iets groters en gladders dat langzaam naar binnen drong. Hij hijgde, 'owww...'

Het leek wel alsof hij gevuld werd van binnen, volgestopt. In feite was dat ook zo. Het begon te branden. Het werd een beetje teruggetrokken en er toen weer dieper gestopt. Steeds dieper. Hij kreunde zwaar. Het ding werd weer teruggetrok-ken en dieper gestoken. Hij durfde er niet aan te denken hoe diep het nu moest zitten. 'Zo voelt dat om geneukt te worden', zei ze, en pakte zijn haar. Hij voelde haar vingers op zijn hoofdhuid. Ze siste als een slang, gemeen en dreigend. 'Is het lekker.... mon coeur.…' Ze duwde de dildo nog dieper in zijn anus. Hij gilde het bijna uit. Tranen liepen over zijn gezicht.

Hij voelde zich vernederd en overgeleverd, maar de stampende dildo zond schokgolven van genot door zijn pik en van daaruit door de rest van zijn lichaam. Als het zo even doorging zou hij klaarkomen op het tafeltje. Abrupt werd het ding teruggetrokken, een pijnlijke anus achterlatend. Ze kwam voor hem staan en toonde de dildo. Hij was van zilverkleurig metaal en vies. 'Kijk nu wat je gedaan hebt', zei ze en veegde hem zonder plichtplegingen aan zijn haren af. 'Tijd voor je biecht.' Met moeite kwam hij overeind. Ze was al op haar stoel aan de lessenaar gaan zitten. Hij schuifelde dichterbij.

Ze wees naar zijn broek, die nog steeds op zijn knieën hing. 'Uit.' Gehoorzaam trok hij zijn schoenen uit en stapte uit zijn broek. Ze klopte met haar hand op haar bovenbeen. Hij klom op het podiumpje en ging op haar schoot zitten. Hij zat nu tegen haar aan en hij kon de geur van haar parfum ruiken. Zwaar en bedwelmend. Zij kon zijn jongenslichaam ook uitste-kend ruiken, een muskige geur met nog wat zoete ondertonen. Zijn gezicht was bevlekt door tranen. Ze bracht haar mond naar zijn oor. 'Vertel eens, mon petite', zei ze zachtjes, bijna fluisterend, 'waar heb jij de afgelopen tijd over gefantaseerd?'

Ze liet haar gehandschoende hand op zijn dij rusten en begon een beetje met zijn halfzachte piemel te spelen. Ze rolde de eikel heen en weer tussen haar vingertoppen. 'Over u mevrouw…' Ze kneep zachtjes in zijn eikel. 'Over mij?' 'Ja, mevrouw'. Ze liet de eikel weer heen en weer rollen. Ze rook even aan zijn haar en zei toen: 'En wat heb je dan over mij gefantaseerd?' Haar mond was zo dicht bij zijn oor dat hij het speeksel op het topje van haar tong bij de t's kon horen. Hij aarzelde even. 'Toe maar', zei ze in haar liefste stem, 'je kunt het mij wel vertellen.' 'Ik heb over uw voeten gefantaseerd.' 

Ze pakte zijn piemel vast met haar hand en gaf er een klein rukje aan. De jongen schokte over heel zijn lichaam. 'Wat heb je over mijn voeten gefantaseerd, mon cher?' Hij kreunde terwijl ze hem masturbeerde. 'Dat ik ze te zien kreeg.' 'Zozo. En hoe zagen ze er dan uit?' 'Ze waren heel mooi en met rode nagellak.' Ze voelde hoe zijn piemel harder werd in haar hand. Met rustige polsbewegingen hielp ze hem telkens verder. 'En wat deden die voeten?' Hij hijgde een beetje toen de herinnering terugkwam.

In zijn fantasie was zij bij zijn ouders op bezoek gekomen, onder het voorwendsel iets met hen te moeten bespreken. Ze zat met hen koffie te drinken toen hij thuiskwam. Hij schrok zich een hoedje. Ze verontschuldigde zich tegenover zijn ouders en zei dat ze hem even alleen wilde spreken. Ze gingen naar zijn kamertje. Ze ging als een sfinx in de luie stoel zitten en sloeg haar benen over elkaar. Ze droeg de donkerrode schoenen. Eentje schoof door korte rukjes van haar voet van haar blote hiel af. Hij hield zijn adem in. Haar prachtige hiel in volle glorie!

Een stukje wreef, steeds meer, en dan het decolleté van haar blote tenen. Toen verscheen een klein rood nageltje en toen nog een en tenslotte was er alleen nog de grote teen die de schoen in evenwicht hield. 'Lik mijn voet', zei ze tegen hem. Zijn pik was nu hard in haar hand. 'Ik moest ze likken', hijgde hij. 'En waren ze lekker? Vond je mijn voetjes lekker, mon coeur?' 'Ja mevrouw.' In zijn fantasie zoog hij voorzichtig op iedere teen. Toen duwde hij per ongeluk de bungelende schoen van haar voet af. In plaats daarvan schoof hij zijn mond over haar grote teen en zoog erop.

Haar andere teentjes hadden tegen zijn wang gekriebeld. 'En heb je mijn kous gebruikt om je af te trekken?' 'Ja mevrouw, wel tien keer.' 'Jij stout jongetje', zei ze en likte aan zijn oor. Hij rilde. Zijn pik was hard en pijnlijk. Hij stond op het punt om klaar te komen. Zij hield hem echter bedreven op het randje. Abrupt stopte ze met haar liefkozingen. Ze duwde hem van haar schoot af en wees naar de grond voor het podium. 'Op je knieën', zei ze, 'vite, vite.' Ze klonk weer erg streng nu. Snel ging hij op zijn knieën zitten. Hij keek nu weer tegen haar laarzen aan.

Haar tenen stonden afgetekend in het soepele zwarte leer. Hij kon zien wanneer ze bewogen. 'De volgende keer neem je die kous weer mee, jongeman. Daarmee heb je wel genoeg plezier gehad.' Ze genoot bij de gedachte om die kous vol opgedroogd jongenszaad in zijn mond te proppen. Of om als trofee mee naar huis te nemen, maar een trofee kon nu ook natuurlijk. Ze bukte en pakte een van haar oude rode schoenen van onder het bureau. Ze reikte hem de jongen aan. Even dacht hij dat hij de schoen kreeg om mee naar huis te nemen.

In zijn gedachten zag hij al stomende masturbatiesessies voor zich, maar zij had andere plannen. 'Ik wil zien hoe je je af-trekt met mijn schoen', zei ze. Hij aarzelde even. Toen schoof hij hem over zijn harde pik, precies zoals hij zich dat in talloze fantasieën had voorgesteld. Hij keek naar haar op. Ze had haar bril opgezet. Het duizelde hem, want nu zag ze er nog strenger uit. Ze knikte hem toe. Hij begon aan zijn pik te trekken. De koele gladde binnenkant van de schoen schuurde tegen zijn eikel. Zijn piemel raakte nu een plek aan waar haar tenen zo vaak waren geweest. Zijn ballen kolkten.

'Lik mijn laars terwijl je klaarkomt', zei ze, en duwde hem haar laars in zijn gezicht. Hij begon de ruwe zool en de punt te likken. Zijn piemel stond op ontploffen. Terwijl ze neerkeek op de zwoegende gestalte voelde ze een mengeling van weer-zin en ontroering. 'Toe maar, mon coeur', zei ze, 'lik het leer. Geniet er maar van. Dichter dan dit zul je nooit bij mijn tenen komen.' Ze lachte gemeen. 'Of dacht je echt dat je ooit mijn voeten zou mogen zien?' Toen doordrong wat ze gezegd had, rilde hij van geilheid en vernedering en frustratie.

Alle diepe gemengde gevoelens van die middag kwamen samen in een intense kreun. Hij begon klaar te komen. Straal na straal schoot hij in de holte van de schoen, terwijl hij als bezeten aan haar laars likte. Ze zag zijn sterke lichaam schokken en dikke witte zaadkoorden striemden over het schoenleer. Daarna zakte hij in elkaar. Hijgend lag hij aan haar voeten. Ze moest glimlachen. Ze pakte de afstandsbediening en stond op. Ze aaide de jongen even door zijn haar. Hij was een goede slaaf. Misschien zou ze hem ooit nog in huis nemen, om haar te behagen tijdens haar saaie correctiewerk.

Samen met een andere jongen. Voor iedere voet een. Ze pakte haar rode schoenen en rook er even aan. De koppige geur van vers verschoten zaad. Daarna liep ze naar de deur, haar vochtige schat meenemend. 'Vergeet niet op te ruimen, mon cher', zei ze, voordat ze de deur achter zich dichttrok, 'en maandag overhoring: hoofdstuk 4.'