With a little help from my friends

Ingezonden door Twan

De titel van deze ervaring is om meerdere redenen toepasselijk. De eerste reden is omdat ik in het inmiddels oerwoud van belevenissen met B. er echt niet meer aan toekom om iedere gebeurtenis aan het papier toe te vertrouwen. Ik zou er bijna een dagtaak aan hebben. Ook niet iedere wip met B. laat ons alle planeten van het Melkwegstelsel bezoeken. Pas nadat ik weer eens vreselijk met Jewel had gelachen (wat een heerlijk gek mens toch) kwamen wij samen tot de conclusie dat ik toch nog wat achterstallig onderhoud moest verrichten.

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik Jewel een dierbare vriendin mag noemen. Daarom ook de titel van dit verhaal ‘With a little help from my friend’. De tweede reden is wat minder diepzinnig. Niet zozeer vanwege mijn seksuele vaardigheden of capaciteiten, maar meer omdat een bepaalde zin, zelfs een enkel woord of een bepaalde lichaamshouding al voldoende is om B. in haar ‘Godverdegotver…-modus’ te krijgen heb ik in mijn meeste belevenissen met haar voldoende aan mijn handen, mond, tong en natuurlijk mijn grote vriend.

Onder de categorie ‘mijn capaciteiten’ valt ook niet een erecte penis van meerdere kilometers lang, dus als B. en ik elk in ons eigen huis zijn en onze hormonen weer eens opspelen dan biedt de telefoon nog wel eens uitkomst. In dit verhaal zijn B’s telefoon en die van mij dus ook weer ‘a friend’, maar er zijn ook spannender ‘friends’. Zaken die absoluut voor een ander doel zijn ontwikkeld, kunnen in de juiste handen en in combinatie met een ‘dirty mind’ opeens heel inspirerend en effectief werken . Ze worden daarmee soms opeens ook ‘a friend’.

‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg B. door de telefoon. Naar waarheid antwoordde ik dat ik net onder de douche vandaan was gestapt. Met de haar kenmerkende directheid vroeg B. of ik alweer aangekleed was of dat ik misschien voor de manshoge spiegel in mijn slaapkamer aan mijn pik stond te trekken. ‘Ook goedemorgen B.’ De toon was alweer gezet. Als ik in B’s ‘dirty mind’ mee zou gaan dan wist ik dat ik haar binnen de kortste keren aan het masturberen kon krijgen. Verdorie, B. had voorspellende vaardigheden.

Nu stond ik inderdaad toch voor de spiegel mijn wormvormig aanhangsel tot leven te wekken. Niet dat daar met B. veel voor nodig is. Mijn vraag wat B. zelf aan het doen was leverde het antwoord: ‘Jou gek maken’ op. ‘Dat was ik al voordat ik jou kende en dat zal ik ook nog lang na jou zijn.' Dat ‘na jou’ viel niet goed bij B. Ik kon mijn fout gelukkig vrij snel herstellen en de situatie redden door te zeggen dat ik B. nog eens dood zou neuken. Met ‘Da’s dan een heerlijke dood’ waren mijn ballen aan een marteling bij onze eerstvolgende ontmoeting ontsnapt. ‘Waar ben jij?’

‘Ook in de slaapkamer. Ik kom ook net onder de douche vandaan.’ ‘Wat heb je aan?’ ‘Een slipje. Verder heb ik alleen maar mijn handdoek omgeslagen.' ‘Zijn jouw tepels alweer hard?’ ‘Nu wel.' In gedachten zag ik B’s hangend tietjes waarvan ik zeker wist dat deze ooit oh zo trots en uitdagend de wereld in hadden gewezen, glashelder voor mij. Misschien niet meer zo ferm en prompt, maar voor mij daardoor juist veel erotischer. Natuurlijk een jong, strak vrouwenlijf waarbij de spierkracht het nog steeds van de zwaartekracht wint is mega-opwindend.

Ik heb ooit wel eens seks gehad met een beeldschone twintiger. Toen ik tegen ons hoogtepunt aan in haar ogen keek, zag ik twee poelen van onwetendheid waar ook geen levenservaring of levenswijsheid in te lezen viel. Dat was bijna een afknapper. Dan zie ik liever een vrouwenlichaam waaraan te zien is dat zij geleefd heeft. B’s lijf is typisch zo’n lichaam. ‘Harde tepels dus. En de rest…?’ Quasi onnozel vroeg B. wat ik bedoelde. Ik wist maar al te goed wat er tussen de benen van het mormel aan het gebeuren was.

Met de juiste aanpak zou B. binnen vijf minuten wel weer onder de douche kunnen stappen. Ik had het balletje opgegooid. Nu even afwachten of B. het in zou koppen. Heel voorspelbaar deed B. dat ook. ‘Ja, ik ben geil en ik heb zin in je, maar ik kan hier niet weg en jij kunt vandaag hier niet komen.' ‘Dan moet T-mobile dus maar uitkomst bieden. Doe wat ik zeg', gebood ik. Stilte. ‘Ga op bed liggen.' Ik hoorde het geruis van beddengoed. ‘Sla je handdoek open en laat mij je tieten zien. Bied mij jouw knoppen aan. Rek ze uit en rol ze tussen je vingers. Zal ik erin bijten?’

B’s lage stem verraadde haar gemoedstoestand. ‘Bijten, zuigen, trekken, wat jij maar wilt. Ik ben van jou.' B. klonk hees. Haar ‘kom-op alsjeblieft-stem’.  'Nat?’ ‘Heel erg.' ‘Voel eens hoe nat precies.' ‘Ik ga nu mijn slipje in en voel aan mijn kut.' Ik zei dat ik alleen ‘voelen’ niet voldoende vond. Althans niet alleen aan de buitenkant. ‘Zal ik dan ook mijn temperatuur opnemen?' Hier zaten B. en ik op een splitsing. Linksaf zou kunnen betekenen dat B. met een of meer vingers (het aantal zou ik kunnen bepalen) bij zichzelf naar binnen zou gaan. 

Het kon ook inhouden dat zij ook echt een thermometer in haar doos zou steken. Rechtsaf betekende dat ik B. een vinger in haar kontgaatje kon laten steken. Of ook daar de thermometer een rol in laten spelen. Nu had B. het balletje opgegooid en was het aan mij in welk doel ik dat balletje wilde koppen. Ik besloot meteen voor de hoofdprijs te gaan. Ik zei tegen B. dat ik zowel de vaginale- als haar anale temperatuur wilde weten. Ik wist wat mijn eis met B. deed. Ik wist dus ook dat B. nu bijna huppelend naar het medicijnkastje in de badkamer liep om de thermometer te pakken.

Om daarmee bijna rennend weer naar de slaapkamer terug te keren. Een plofgeluid toonde aan dat mijn inschatting juist was geweest. ‘Ik stop hem nu in mijn kontje’ '‘Ga met je middelvinger naar binnen’. ‘In mijn kut of kontje?’ ‘Verkeerde vraag B. Daarom mag ook jouw wijsvinger in je doos verdwijnen.' Ik wist dat B. van deze ‘opdracht’ genoot. B. kroop vanmorgen in haar onderdanige, meisjesachtige rol. ‘Ik wil een temperatuur op diverse dieptes horen.' ‘Ooooh…’. Ik voelde en hoorde het aankomen: ‘Godverdegotver…!’. Here we go. ‘B., je hebt nu net jouw temperatuur verhoogd.

Die moet dus opnieuw gemeten worden.’ B’s ademhaling gaf op dat moment meer informatie dan beelden hadden kunnen doen. Sopgeluidjes zorgden voor een passende ondertiteling met een hartgrondig ‘Godverdegotver…!’ als aftiteling. ‘Jezus Twan, je maakt me gek.' ‘Heerlijk toch meisje?’ was mijn reactie. Hoe staat het met de achterkant? Wat laat de thermometer zien?’ Weer geritsel van beddengoed. Toen even een stilte, gevolgd door licht gegrinnik. ‘Sorry.' ‘Hoezo sorry?’ ‘Ik had de thermometer niet aangezet’, gierde B. het uit. De heerlijke slettebak.

Tja, dat kon maar een ding betekenen. ‘Opnieuw?’ ‘Opnieuw en andersom.‘Ja, andersom. Wijsvinger in je kont en de thermometer in je kutje.' Weer geritsel. Opnieuw sloeg mijn ‘dirty mind’ toe. Met als smoes dat ik wilde weten of B. haar vaginale temperatuur kon beïnvloeden, gaf ik haar opdracht om met haar vrije hand haar clitje aan te raken. Ik hoefde mijn ogen maar te sluiten om B. met opgetrokken, wijd opengesperde benen voor mij te zien liggen. Haar middelvinger in haar kontgaatje en drie vingers die als een razende over haar uitpuilende knopje wreven.

Ik keek in de spiegel naar mijzelf. Ik was hard. Keihard. Ook nu weer kwam het niet als een verrassing. ‘Godverdegotver… Godverdegotver….!’ Ik zei tegen B. dat zij mij haar temperatuur moest vertellen, terwijl haar vinger nog in haar kont zat. ‘Okay’. Weer klonk gegniffel. ‘Nee toch?’ ‘Jawel.' B. schaterde dat zij weer had vergeten om de thermometer aan te zetten. B. begreep helemaal dat dit werkelijk om een nieuwe straf schreeuwde. ‘Naar de keuken jij.' ‘Is goed, Twan.' Geritsel vertelde mij dat B. opstond en haar handdoek weer omsloeg. Ik hoorde haar blote voetjes over het laminaat trippelen.

Hoe onschuldig, bijna kinderlijk dat ook klonk, ik wist dat B. op dat moment een seksuele kneedbom was die ik niet alleen op elk momenten in elke vorm, maar ook meermalen kon laten exploderen. Ik kon zelfs in hoge mate de kracht van de explosies bepalen. B. meldde dat zij in de keuken was aangekomen. Mijn vraag of zij de thermometer had meegenomen, leverde weer gegrinnik op. Weer klonk B’s kinderstemmetje. Onderdrukt grinnikend, bekende B. dat zij die in de slaapkamer had laten liggen. 'Of zij de even moest halen?'

Ik verzekerde B. dat er in de keuken voldoende alternatieven te vinden zouden zijn. ‘Nee Twan, echt niet!’ ‘Oh jawel.’ ‘Nee joh, dat ga ik echt niet doen hoor.' ‘Doe nou maar wat ik zeg, want vanaf dit moment maakt je het alleen maar erger.' Een stilte volgde waarna B. bekende dat zij dat misschien juist wel wilde. B. wilde ‘all the way’ gaan, zoveel was mij intussen wel duidelijk geworden. Er begon zich een plannetje in mijn hoofd te vormen. Hoe ver was ‘all the way’ vandaag voor B.? ‘ Trek de keukenlades open’' In mijn opdracht gaf B. een opsomming van wat daar aan keukengerei voor het grijpen lag.

Als eerste liet ik B. een houten pollepel pakken. Toen ik haar wilde zeggen dat zij die in haar gleufje moest schuiven, was het geile boefje mij al voor geweest. ‘Daar zit ie al’, klonk het weer lachend. Onder het mom dat eigen initiatief vandaag niet op prijs werd gesteld, zei ik B. dat zij de pollepel opnieuw in moest brengen, maar ditmaal met de lepelkant naar binnen. B’s alarmbellen gingen pas rinkelen toen ik haar met beide handen de steel van de pollepel rond liet draaien.

Weer spraken de geluiden boekdelen. ‘Oooohhh…. Gooooootver….. Godverdegotver….!' En toen hoorde ik een plof. B. was van het aanrecht gevallen. Ik stond te janken van het lachen! ‘Zijn de jaloezieën open?’ B. vroeg alleen maar of die mogelijk open moesten? Ik wist dat B. geen achterburen had die haar zouden kunnen zien, maar het ging mij om het psychologisch effect dat de mogelijkheid dat B. begluurd zou kunnen worden op B. zou hebben. B. had al vaker intens genoten van het bekeken worden. Ook het risico om betrapt te worden haalde de exhibitioniste in haar naar boven.

B. gaf daarom ook maar al te graag gehoor aan mijn opdracht om haar handdoek te laten vallen en weer op het aanrecht te gaan zitten. Het volgende attribuut was de pureestamper. ‘Jij gaat mij toch niet vertellen dat ik….’. Ik stelde B. op dat punt gerust. Dat hele zigzaggende voorwerp inbrengen, was zelfs voor B. teveel. Stilte gaf aan dat B. op nadere instructies wachtte. Ik zei niets. De spanning werd B. teveel. ‘Wat moet ik doen?’ klonk het bijna aandoenlijk. Ik zei B. met de steel en het handvat tussen haar schaamlippen en door haar bilnaad te wrijven.

Mijn vraag of er een oogje aan het handvat zat, werd bevestigend beantwoord. Aan B’s ademhaling hoorde ik dat een volgend orgasme niet lang meer op zich zou laten wachten, maar ik liet B. weten dat zij dit toch echt eerst moest verdienen. ‘Jezus Twan, hoe dan? Wat moet ik doen?’ Teleurstelling, frustratie maar ook brandend verlangen waren in B’s stem te horen. Mijn opdracht om het oogje aan het handvat precies om haar clitje heen te drukken, werd maar al te graag uitgevoerd. Ik liet B. over het nu extra uitpuilende genotsknopje wrijven.

Ik hoorde een heel lang en intens ‘Godverdegotver…!’ ‘Ga door!’ riep ik. ‘Gooooodverdegooooodver… Ohhhh’. Toen hoorde ik weer een klap. De tijd, waarin ik geen enkel geluid meer hoorde, duurde mij te lang. Ik begon me zorgen te maken. ‘B.? B.?’ Ik hoorde proestende geluiden. Ik herkende ze gelukkig. Nu stond B. te janken van het lachen. ‘Ben weer van het aanrecht af geflikkerd. Nu had ik het niet meer. Als B. dacht dat zij hiermee aan haar rechtmatige straf had voldaan dan vergiste zij zich toch deerlijk.

Ik wist dat er in de smalle uittrekkast tegenover het aanrecht twee deegrollers lagen. Een rode van kunststof en eentje wat dikkere van hout. Ik liet B. zelf haar keuze maken. Totaal niet onverwacht ging B .voor het houten exemplaar. Ten eerste omdat deze iets dikker was en ten tweede omdat het oppervlak iets ruwer was dan de roller van kunststof. Tja, leer mij B. kennen… ‘Twan, toch niet in mijn…’. Ik had al besloten om als dat ooit al eens zou gebeuren dat zeker niet vandaag zou zijn, maar dat hoefde B. nu nog niet te weten.

Ik wist ook zeker dat als ik B. wel die opdracht zou hebben gegeven zij het zeker zou proberen, maar dat vond ik echt veel te ver gaan. Toch liet ik B. bewust even zweten. Mijn toestemming om in ieder geval eerst een van de beide handvaten tussen haar lipjes te laten verdwijnen, scheen een hele opluchting voor B. Zij liet weten dat het handvat tot aan de rol in haar kutje was verdwenen. Ik moet eerlijk bekennen dat op dat moment mijn bedoeling was om B. nagenoeg de hele deegroller in te laten brengen.

Dat zou alleen inhouden dat B. dan weer naar de badkamer of slaapkamer moest gaan om glijmiddel te pakken. Het arme kind had volgens mij al genoeg heen en weer gelopen. Weer bleek dat ik B. nooit moest onderschatten. Getrippel over het laminaat verklapte beweging. De voetjes stopten. ‘Waar ben je?’ ‘In de slaapkamer.' Ik hoorde een lade opengetrokken worden. Zou B…? Geritsel van textiel. Het geluid van hout tegen hout. Een zucht. Een kreun. Een wat intensere kreun. ‘Wat ben je aan het doen?’ Geen reactie. ‘B?’ Alleen B’s ademhaling was hoorbaar.

Ademhaling ging over in gehijg. Een onderdrukte, langgerekt gekreun was de voorbode van -hoeveel?- ‘Godverdegotver……s!’ B. ademde in en hield haar adem gevaarlijk lang in om vervolgens vanuit haar tenen en beangstigend lang uit te ademen. ‘Nnnnnnnnn Godverdegotver… Godverdegotver…!’ Hout kletterde op laminaat. Na wat in het echt heus niet meer dan tien seconden moet zijn geweest, sprak B. de verlossende woorden: ‘Ik ben dood’. Volgens mij heeft B. niet eens meer gehoord dat ik in opperste opwinding vertelde dat ik net tegen het spiegelglas had gespoten en dat mijn zaad nu in draden richting de lijst droop.

B. was misschien dood, ik was doodop. Nu was het mijn beurt voor Godslastering. ‘Jezus B, wat ben jij een geile opdonder.' ‘Dankjewel voor het compliment.’