Toen mijn vriend en ik een jaar of vier geleden aan dit avontuur begonnen, had ik niet durven dromen wat er allemaal op mijn pad zou komen. Mijn vriend gunt me mijn vrijheid om dingen te ontdekken en met anderen af te spreken en vice versa. We hebben een aantal regels afgesproken: we doen het altijd veilig, spreken niet met bekenden of thuis af. Verder laten we elkaar geheel vrij. Hij spreekt af met wie hij wil en ik op mijn beurt ook.
Daarbij is wat mij betreft wel enige discretie vereist. Ik laat niet zien met wie ik afspreek en andersom. Dat vind ik niet oké. Het is juist ook wel leuk om in ieder geval nog iets voor jezelf te houden. Dat maakt het toch nog een beetje spannend. Immers als je van je partner met anderen af mag spreken, is het een stuk minder spannend dan wanneer je het stiekem doet. Dat stiekeme zorgt, althans bij mij, voor een deel van de spanning.
Het enige wat hij lastig vond en nog steeds vindt en waar hij bang voor was en is, is dat ik verliefd zou worden op een andere man. Ik heb hem meerdere malen uitgelegd dat ik niet op zoek ben naar vervanging, maar juist naar een mooie aanvulling. Het lijkt me ook niet echt een goed begin van je relatie om dat te doen met iemand met wie je vreemdgaat. Het merendeel van de mannen die mij benaderen, heeft een partner die er niks vanaf weet.
Als ik echt op zoek zou zijn naar een andere man, zou ik mezelf wel aanmelden op een datingsite of in real life proberen om een leuke man te vinden. Die zou ik zeker niet gaan zoeken op websites als Seksjobs of apps als Tinder. Dat lijkt me vragen om problemen. Het lijkt me ook lastig om iemand die vreemdgaat ooit echt te kunnen vertrouwen in een relatie. Wat dat betreft is het hebben van een open relatie voor mij een heerlijk alternatief.
Je weet van elkaar dat je af en toe seks kunt hebben met iemand die op je pad komt. Niks moet en alles mag binnen de afgesproken regels. Voor mij maakt het niet uit of degene met wie ik date een partner heeft of niet en of diegene ervan op de hoogte is dat haar partner date. Voor sommigen is het een probleem dat de ander geen open relatie heeft. Ikzelf vind dat niet belangrijk. Het is hun keuze om hun vrouw of vriendin te bedriegen, niet de mijne.
Ik heb nog nooit een man proberen te overtuigen om vreemd te gaan en dat zal ik ook nooit doen. Daar sta ik niet achter, ik ben geen homewrecker. Als een man hier echter zelf voor kiest, is dat een ander verhaal. Dat vind ik helemaal prima. Iedereen heeft zijn of haar eigen verantwoordelijkheid richting thuis en iedereen heeft een eigen reden om ervoor te kiezen om buiten zijn of haar relatie te daten en te experimenteren.
De meeste mannen die ik heb gedatet deden dat stiekem. Hoe gek het ook klinkt, in sommige gevallen is het (in ieder geval tijdelijk) de redding van hun relatie. Ze hebben deze uitlaatklep nodig. Soms hebben mannen toch een soort van schuldgevoel en doen ze thuis extra hun best om dit te compenseren. Al zal ik niet ontkennen dat het hun partners ongelofelijk pijn zal doen als het bedrog uit zou komen.
Het is waar dat wanneer je eenmaal de lijn over bent gegaan, het de tweede keer veel makkelijker is. Als je van de verboden vrucht hebt geproefd, smaakt die zeker naar meer. Ik denk dat van de mannen die een keer vreemd zijn gegaan en zegt daar spijt van te hebben misschien vijf procent ook daadwerkelijk niet nog eens van de verboden vrucht zal proeven. De overige vijfennegentig procent gaat ongetwijfeld nog een keer 'de fout in'.
De meeste mensen, misschien wel niemand, is naar mijn idee gemaakt om monogaam te zijn. Vroeger geloofde ik daar nog wel in, maar toen zelfs de in mijn ogen meest betrouwbare man een scheve schaats reed, is dat vertrouwen volledig weggevaagd. Dit was een oud-collega. Hij was voor mij het toonbeeld van trouw. Als er een afbeelding in het woordenboek zou staan bij trouw, stond zijn foto daarbij. Hij behoort denk ik tot de vijf procent voor wie het slechts eenmalig was.
Verleidingen zijn er ook altijd en overal. Vroeger stond ik daar niet zo bij stil en stond ik daar zeker ook niet voor open. Dat wil zeker niet zeggen dat er niet meer dan voldoende gelegenheid was. Ik had er echter nooit eerder behoefte aan. Na een jarenlange relatie en interesse naar meer, is dat nu wel anders. Ik zou nu niet meer anders willen. Echter ondanks dat ik nog dagelijks berichtjes krijg om af te spreken, is de behoefte nu een heel stuk minder dan een aantal jaar geleden.
Toen had ik veel meer de behoefte om af te spreken en te ontdekken. Wellicht dat ik nu het meeste wel heb ontdekt en meegemaakt. Ik kies er nu bewust voor om echt alleen nog de dingen te doen die ik echt heel erg leuk vind om te doen en met wie ik dat het liefste doe. Hoe slecht misschien ook, vind ik het wel het spannendst om af te spreken met een man die gebonden is en het stiekem doet.
Het kan mij enorm opwinden dat haar partner bij mij is en we elkaar heerlijk verwennen, terwijl zij aan het werk is of thuis bij de kinderen en geen idee heeft. Echter geen van de leuke, grappige, goed uitziende en gespierde mannen heeft mij ook maar een beetje doen twijfelen aan mijn eigen relatie. De angst van mijn vriend is tot nu toe dus volledig ongegrond gebleken. Ik ben ervan overtuigd dat dat ook zo zal blijven.
