Vernedering

Ingezonden door Anoniem

Ik wist nu dat Meesteres Jewel sadistisch kon zijn, net als Haar vriendin, maar mijn verlangen Haar slaaf te zijn, werd er niet minder om. Toen ik bij Haar werd binnengelaten, moest ik mezelf in de gang uitkleden onder Haar toezicht. De boeien werden weer aangedaan en de CB was al bevestigd. De Meesteres droeg een ochtendjas waar Haar laarzen onder te zien waren. Zij nam mij aan de riem mee naar de kamer waar ik eerder was gegeseld en opnieuw werden mijn handen boven mijn hoofd bevestigd. 

Terwijl ik mij afvroeg wat Zij in petto had, deed zij een touwtje om mijn uit de CB stekende scrotum. Ik kon net zien dat zij een emmertje aan dat touwtje vastmaakte. Toen goot zij wat water in het emmertje. Een scheut van pijn ging door mij heen. Toen stond Zij vlak voor mij. Ik kon Haar betoverende parfum ruiken. Zij zei: 'Ik ga je niet knevelen, want ik wil met je praten, terwijl jij pijn lijdt. Wil je weten waarom ik mijn ochtendjas draag? Omdat ik hieronder enkel een corset en slipje draag. 

Jij mag mij zien, ook omdat een erectie het je moeilijk maakt in je CB, maar dat is aan jou. De prijs is dat je meer last gaat krijgen van het emmertje. Wat kies je?' Wat een vraag. Ik was erg nieuwsgierig naar de aanblik van Meesteres Jewel in lingerie, maar ook bang voor hoe erg de pijn in mijn scrotum zou worden. Ik besefte dat Zij mij niet echt een keuzes gaf. Als ik er voor zou kiezen Haar niet te zien in lingerie dan zou ze dat als grievend opvatten en mij misschien zelfs wegsturen. Ik moest wel kiezen voor de pijn in mijn scrotum en Haar schoonheid. 

Toen ik Haar mijn keuze kenbaar maakte, glimlachte Zij en verwijderde de ochtendjas. Ik zag Haar mooie figuur in een prachtig corset dat Haar borsten prachtig presenteerde. Ik werd er extra geil van, wat in de CB extra pijn deed. Toen pakte de Meesteres een fles met water en zei: 'Dan komt nu de prijs die je moet betalen' en ze goot een flinke scheut in het emmertje. De pijn was intens en ik slaakte een kreet. De Meesteres keek vertoornd en zei: 'Sinds ik dubbel glas heb, is deze ruimte nagenoeg geluiddicht, maar toch wil ik geen lawaai. Als je je niet kunt inhouden plaats ik de knevel.' 

Ik zei: 'Ja, Meesteres.' Daarop zei de Meesteres: 'Dan laat ik je nu alleen met je pijn en je geilheid. Ik kom later wel weer naar je kijken.' Zij verliet de kamer en hoorde ik de deur op slot gaan. Ik bleef achter met de pijn en de herinnering aan Haar schoonheid. De Meesteres bleef lang weg. Toen Zij er weer was had Zij Haar telefoon in haar hand en maakte Zij een foto van mijn lijdende gestalte. Zij zei: 'Mijn vriendin heeft zo genoten van het geselen dat Zij er vandaag ook bij wil zijn, maar Zij is wat verlaat. Ik stuurde Haar vast even een foto.' 

Toen kwam Zij op mij af gelopen en fluisterde in mijn oor: 'Als zij straks zin heeft om je te geselen dan moet ik je knevelen, want de pijn zal intens zijn.' Ik schrok en wist enkel te zeggen: 'Zo U wilt, Meesteres.' Ze zei: 'Ik laat je even alleen, zodat je je kunt voorbereiden op wat wij gaan doen.' Daarop verliet Zij de kamer weer, de deur op slot draaiend. Ging het vandaag om weer een test, zodat ik beter maar alles zou verdragen? Of ging het er om dat Meesteres Jewel mij wilde bestuderen, misschien om zich als Meesteres verder te ontwikkelen? 

Na een tijdje hoorde ik iets. Haar Vriendin was gearriveerd, maar er was iets anders. De deur open ging open en de dames kwamen binnen. Nu zag ik wat er anders was: er was een derde vrouw. De vriendin, Jolanda, had haar vriendin –Karin, hoorde ik later– al in de zitkamer met Meesteres Jewel laten kennis maken. Na wat ik kon opmaken uit hun conversatie was Karin een beginnende Meesteres die door de andere dames onder de vleugels was genomen. Karin keek aandachtig naar mij en vroeg mij toen: 'Ben jij een slaaf?' Ik beantwoorde die vraag bevestigend. 

'Dus jij hebt straf en vernedering nodig?' vroeg zij. Ik zei: 'Ja, Mevrouw.' Ze keek naar het emmertje dat aan mijn scrotum hing en zei: 'Ik denk dat je gewoon op pijn kickt. Hoe weten we dat je je echt aan ons wilt onderwerpen?' Ze liep op elegante pumps, maar nu haalde ze uit een tas en paar dijhoge laklaarzen. Ze zei: 'Ik heb gehoord dat je op laarzen kickt, dus ik ben benieuwd hoe je hierop reageert.' Ik zei dat ik haar in die laarzen erg spannend vond en dat stemde haar voor het moment tevreden. 

Intussen had Jolanda een single tail gepakt en kwam naar mij toe gelopen. Ze vroeg: 'Wat gaat het meeste pijn doen, de zweep of de ruk aan je scrotum als je door de pijn beweegt?' Meesteres Jewel leek aandachtig te luisteren, geïnteresseerd in het antwoord. Ik zei: 'Dat zal wel de zweep zijn, Mevrouw.' Jolanda zei: 'In ieder geval gaan we je knevelen, want jouw gegil waarderen we niet.' Ze liep even weg en kwam terug met de knevel die ik snel in kreeg. Ze ging achter mij staan en meteen voelde ik de eerste slag met de single tail. 

Een intense pijn kwam over mij, maar ik wist mij staande te houden, zodat het emmertje niet schommelde. Bij de volgende slag lukte mij dat niet. Ik voelde de pijn in mijn scrotum. Het was net alsof de zweepslag een echo had in mijn scrotum. Ik had geen moment om tussen de zweepslagen op adem te komen, want het emmertje bleef schommelen en pijn veroorzaken. Meesteres Jewel en Karin keken belangstellend toe. Na een tijdje maakte Meesteres Jewel een gebaar en de zweepslagen hielden op, maar het emmertje schommelde nog. 

Meesteres Jewel keek naar Karin en vroeg haar: 'Wil jij het ook eens proberen?' Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Karin nam de single tail en kreeg instructie van Meesteres Jewel. Al snel probeerde zij een eerste slag die wel voorzichtig was, maar mij toch deed schrikken. Daarna werd het meer resoluut en al snel kreunde ik vanachter de knevel. Ik kon niet meer stil blijven staan, waardoor het emmertje meer en meer pijn bij mijn scrotum veroorzaakte. Na een tijdje liet Meesteres Jewel haar weten dat het genoeg was en ik kon even tot rust komen. 

Meesteres Jewel verwijderde het emmertje en gaf toen met een rijzweepje een stevige tik op mijn scrotum. Daarop sprak zij tot Karin: 'Om op je eerdere vraag terug te komen, het gaat er niet om een masochist te bieden waar hij op kickt. Die masochist moet beseffen dat zijn wensen er niet toe doen. Het gaat erom dat je hem iets toebrengt waar hij even van denkt dat hij er op kickt, om er dan achter te komen dat het meer is dan waar hij op kickt, terwijl hij intussen zo geil is dat hij niet wil dat het stopt. 

Als dat goed gaat dan komt er echte overgave en wil die slaaf niet anders dan voor jou lijden.' Zij zei tegen Haar vriendinnen: 'Laten we in de kamer even een glaasje drinken. Hij hier loopt niet weg.' Dat sprak de dames aan en daarop verlieten zij de kamer met de deur op slot. Ik bleef achter in het zweet van mijn beproeving. Ik wist niet wat ging komen, maar ik was al lang blij dat voor het moment de pijn was opgehouden. Na een tijdje ging de deur open en Jolanda kwam binnen. Ik schrok, haar sadisme kennende. 

Zij zag dat en troostte mij met de woorden: 'Maak je geen zorgen. Ik ben niet altijd sadistisch. Ook al moet jij er wel altijd rekening mee houden.' Ik zei: 'Ja, Mevrouw.' Jolanda zei: 'Wil je zometeen met ons dineren?' Ik had daar niet op gerekend, maar de gedachte sprak mij aan, dus zei ik: 'Graag mevrouw.' 'Ik kom je straks wel halen.' Zij liet mij vervolgens alleen.
Ik stelde mij voor een gezellig diner met drie elegante Dames te mogen ervaren en die gedachte sprak mij aan. Toen Jolanda mij kwam halen, bleek het anders te zijn. 

Ze maakte mijn polsen los van de ketting boven mijn hoofd, maar die moest ik meteen weer op mijn rug doen, waarna ze aan elkaar werden geklonken. Ik moest achter haar aan kruipen. In de zitkamer werd ik naar de eettafel gedirigeerd. Ik zag verschillende schalen op de tafel staan en het eten rook heerlijk, maar ik mocht niet aan tafel gaan zitten. Meesteres Jewel kwam met twee schaaltjes uit de keuken die Zij onder de tafel plaatste. Het ene schaaltje bevatte water en het andere het eten zoals ik dat op de tafel had zien staan; een pasta gerecht. 

De dames namen plaats aan tafel en Jolanda gebaarde mij dat ik onder de tafel moest eten uit de schalen die daar stonden, als een hond. Wat een vernedering. Ik kroop naar de schalen onder de tafel en begon te eten. Terwijl ik at, zag ik de laarzen en pumps van de Dames. Het eten was lekker, maar het werd soms verstoord doordat een van de Dames met een naaldhak in mijn vlees prikte. De dames bespraken welke naam ze mij zouden geven. Jolanda stelde voor 'varken' en dat vond bijval bij de andere Dames. Ik kon wel huilen van vernedering.