Het tweede bezoek 

Ingezonden door Anoniem

Het volgende bezoek aan Meesteres Jewel begon als het eerste: ik kleedde mezelf uit in de gang. Ditmaal had Zij de opdracht gegeven enkel de boeien om te doen. (De CB was al geplaatst). In de zitkamer zag ik dat de Meesteres gekleed was zoals de vorige keer, maar ditmaal was zij gemaskerd met een een lak beulsmasker. Haar vriendin was er al en ook zij was gehuld in leer en hoge laarzen. Zij had eveneens een beulsmasker op die Zij vermoedelijk in de gang al op gedaan. De kleuren van het zwart/rode masker sloten goed aan bij Haar make up. 

De Meesteres wees naar de grond en ik begreep dat ik moest knielen. Ik kuste Haar laarzen en daarna de laarzen van Haar vriendin. Ik gaf het sleuteltje van de CB aan Meesteres Jewel. Toen ik weer op keek, zag ik Meesteres Jewel ernstig kijken. Zij vroeg mij: 'Ben je in staat de pijn die ik je wil geven te verduren? Je hebt dat wel gezegd, maar geile slaven zeggen zoveel.' Ik zei: 'Ik beloof U dat ik mij tot het uiterste inspan om te verdragen wat U mij toebedeelt.' Zij glimlachte.
Zij nam de honderiem, klikte die aan mijn halsband en nam mij mee naar een andere kamer. 

Mij stond bij dat Zij de vorige keer tegen Haar vriendin had gezegd dat zij in een andere kamer een ketting aan het plafond had hangen. Dat bleek inderdaad het geval te zijn. Mijn polsboeien werden met een hangslot aan elkaar en aan de ketting boven mijn hoofd bevestigd. Meesteres Jewel nam een balknevel en deed die mij in. Zij sprak: 'Heb jij een stopwoord?' Ik knikte. Zij lachte en zei: 'Daar heb je dan nu niet veel aan.' Toen richtte Zij zich tot Haar vriendin en vroeg: 'Wil jij beginnen met de zweep van je voorkeur?' 

De vriendin nam een stroken zweep ter hand en ging achter mij staan. Al snel voelde ik de eerste slag, die meer schrik dan pijn leverde, maar mij toch deed kreunen vanachter de knevel. Al snel volgden er nog een paar en die waren gevoeliger. De Vrouw wist wat zij deed. Zij doseerde de intensiteit en zocht steeds nieuwe plekjes van mijn rug en billen op en soms juist en eerder getroffen plek. Toen nam Meesteres Jewel het over, met een single tail. Ik werd er bang van, want ik wist hoe gemeen pijn die dingen konden doen. Dat bleek ook snel. 

Ik kreunde en kronkelde van de pijn, terwijl Zij op besliste wijze door sloeg. Zij was mij vermoedelijk aan het testen. Toen ik dat besefte, spande ik mij in om niet te kreunen en Haar te tonen dat ik een waardige slaaf kon zijn. Na wat een eeuwigheid leek, hield het op. De vriendin liep naar mij toen en smeerde een zalfje op mijn rug, wat heerlijk aanvoelde. Zij gaf mij een kus op de wang en zei: 'Straks volgt er meer.' Daarop verlieten Meesteres Jewel en haar vriendin de kamer, met de deur op slot. Ik bleef achter, weerloos en bang voor wat zou volgen. 

Ik hoorde vaag dat de dames met elkaar spraken en het gezellig hadden. Opeens hoorde ik de sleutel en ging de deur open. Meesteres Jewel kwam de kamer binnen met een glas witte wijn in haar rechterhand. Ze genoot van Haar drankje en van mijn weerloze gestalte. Toen sprak Zij: 'We zijn nog maar net begonnen. Denk je het aan te kunnen?' Ik schrok. Ik wilde niet de indruk wekken dat ik niets zou kunnen hebben. Zij nam de knevel weg en vroeg op lieve toon: 'Vertel je mij wel wat je beleeft?' 

Ik verzekerde Haar dat ik eerlijk was in mijn uitingen, maar zei ook dat het allemaal zo overweldigend is dat ik nog niet goed wist wat te zeggen. Zij sprak: 'We hebben het er later nog wel over.' Zij had tepelklemmen in Haar hand en langzaam plaatste Zij die. Zij zei: 'Terwijl wij een wijntje drinken, moet jij je niet vervelen.' Daarop verliet Zij de kamer weer en hoorde ik de deur op slot gaan. Ik bleef achter met de pijn. Na een tijdje kwamen de Dames terug. Meesteres Jewel verwijderde de tepelklemmen, wat opnieuw pijn gaf, en deed mij de knevel weer in. 

Haar vriendin nam nu de single tail en al snel voelde ik de intense pijn. Ik deed mijn best om niet te kreunen, met wisselend resultaat. Toen nam Meesteres Jewel de single tail over. Dat werd een nieuwe uitdaging, want Zij sloeg harder, om er zeker van te zijn dat Zij tot mij wist door te dringen. Na een tijd hield het op. Haar vriendin was weer zo vriendelijk met wat zalf mijn huid te vertroetelen. Daarna maakte Meesteres Jewel mij los en nam Zij de hondenriem, waarna ik achter Haar aan moest kruipen. In de zitkamer mocht ik aan de voeten van de dames gaan zitten en kreeg ik wat te drinken. 

De dames hadden intussen de beulskappen afgedaan en imponeerden mij met hun charmes. Meesteres Jewel zei dat Ze wel wilde weten wat er in mij om was gegaan. Ik vertelde Haar wat mij voor de geest kwam. Haar vriendin vulde dit aan met Haar indrukken. Daarmee was Meesteres Jewel tevreden, al zei ze wel: 'Als je niet openhartig kunt zijn, stuur ik je definitief weg.' Dat wilde ik natuurlijk niet. Ik zei Haar dat ik dankbaar was voor de geseling en daar altijd duidelijk over zou zijn.

Zij zei daarop: 'Dan moet je dit thuis maar uitgebreid beschrijven en mij dat toesturen'. Met de belofte dat te doen werd ik weggestuurd.