Op bezoek bij Mevrouw Jewel

Ingezonden door Anoniem

Na enige correspondentie over en weer, was het mij gegund een bezoek te brengen aan Mevrouw Jewel. Gelukkig wist ik de weg in Tilburg, vanwege al mijn familie daar. Zo was het geen moeite haar woning te vinden. Ze had mij opgedragen mijn boeien, halsband en lakpak mee te nemen, dus dat had ik gedaan. Toen ik bij haar had aangebeld, zag ik de voordeur op een kier opengaan. Mevrouw gaf mij de opdracht even te wachten en daarna in de gang mijzelf uit te kleden en mij in lakpak en boeien te hullen. Ik beloofde dat. Daarop hoorde ik haar weglopen.

Ik deed  de deur open, die ik vervolgens achter mij sloot. Ijverig om Haar te plezieren, begon ik mij uit te kleden. Al snel droeg ik het lakpak, waarna het de beurt was aan de boeien en halsband. Mijn CB had ik al de hele dag aan en het sleuteltje had ik in mijn hand, teneinde het aan haar aan te bieden. Ik klopte op de deur van de zitkamer en hoorde het bevel binnen te komen. Mevrouw Jewel zat in een fauteuil en beval mij Haar kruipend te naderen, wat ik deed. Ik durfde Haar niet aan te kijken, maar ik had al wel een indruk van Haar schoonheid en uitstraling.

Ik zag dat Zij een leren jurk droeg en dijhoge leren laarzen. Ik moest naar Haar toe kruipen. Zij deed een ketting aan mijn halsband en nam het sleuteltje van de CB van mij aan. Zij wees naar Haar gelaarsde voeten en ik begreep dat ik die moest kussen, wat ik met graagte deed. Zij sprak: 'Vandaag is alleen nog maar een kennismaking. Ik wil zien hoe gedienstig jij bent. Daarom heb ik een klusje voor je.' Zij wees naar een uitgevouwde krant, waarop schoenen en laarzen stonden, met poetsgerei. Het was duidelijk dat het klusje bestond uit schoenenpoetsen.

Zij sprak: 'Ik ga je knevelen, want ik wil niet door je gestoord worden. Heb je nog iets te zeggen voor ik je de knevel in doe?' Ik wist niets anders te zeggen dan: 'nee. Dank u wel, Mevrouw.' Daarna kreeg ik de balknevel in. Vervolgens nam Zij mij mee naar de plek waar de schoenen en laarzen stonden. Ze maakte de ketting met een hangslot vast aan een radiator. Ik had geen andere keus dan mij aan mijn taak te wijten. Mevrouw Jewel sprak even later: 'Vanmiddag komt een vriendin van me langs.

Ze zal wel raar opkijken van jou, maar ze heeft wel eerder een slaaf bij mij gezien, dus zo bijzonder is het ook weer niet.' Ik schrok, want het leek mij erg vernederend om zo aan een andere vrouw getoond te worden. Ik ging maar snel aan het werk, hopend Mevrouw Jewel tevreden te kunnen stellen. Het was wel ingewikkeld, want de schoenen en laarzen waren verschillend van kleur en materiaal, zodat ik bij de schoenenpoetsspullen moest zoeken naar de juiste schoenwas.
Na een tijd klonk de voordeurbel. Mevrouw Jewel deed open en verwelkomde Haar vriendin.

Even later kwamen beide Dames de zitkamer ingelopen. De vriendin zag mij meteen zitten en inspecteerde mijn boeien en ketting. Mevrouw Jewel zei meteen: 'Hij is gekneveld, want hij moet nog leren dat hij ons niet mag storen met zijn geklets.' De vriendin zei: 'Natuurlijk is dat het beste, maar vroeg of laat moet je hem ook echt straffen.' Mevrouw Jewel was het daarmee eens en zei: 'In de kamer hiernaast heb ik een stevige haak in het plafond waar een ketting aan hangt. Vroeg of laat zet ik hem daar vast met zijn handen boven zijn hoofd en dat gaat hij de zweep voelen.'

De vriendin glimlachte en zei: 'Laat mij dat dan even weten en dan doe ik mee.' Ik schrok ervan. Ik had mij tot dat moment voorbeeldig gedragen, dacht ik, en die dreiging met straffen had ik toch nog niet verdiend? Het motiveerde mij wel om mijn best te doen. De dames waren gaan zitten en Mevrouw Jewel had voor hen beiden wijn ingeschonken. Ik kon enkel mijn best doen en hopen dat de Dames tevreden zouden zijn met mij. Toen klonk de stem van Mevrouw Jewel: 'Slaaf, besef je wel dat de laarzen die ik nu draag ook gepoetst moeten worden?'

Ik kon enkel 'ja' knikken, maar besefte niet echt wat Zij bedoelde. Mevrouw Jewel stond op, liep naar mij toe en verwijderde de knevel. 'Geef antwoord', beet Zij mij toe. Ik zei: 'daar had ik nog niet aan gedacht, Mevrouw. Moet ik Uw laarzen uitdoen?' Mevrouw Jewel maakte de ketting los van de radiator en liet mij achter zich aan kruipen, tot de plek waar Zij met Haar vriendin had gezeten. Opnieuw vroeg Zij:  'Hoe zit dat met de laarzen die ik nu draag?' Ik wist niet of ik Haar mocht aanraken, maar daar leek het wel op. Ik vroeg: 'mag ik Uw laarzen uit doen, Mevrouw?'

Zij keek mij spottend aan en vroeg spottend: 'Had je ze dan willen poetsen terwijl ik ze draag?' Ik zei: 'natuurlijk niet, Mevrouw.' Daarop pakte ik voorzichtig Haar linkerbeen vast en deed ik de rits omlaag, waarna ik op tedere wijze Haar laars uitdeed. De laars legde ik naast mij neer, waarna ik hetzelfde deed met de andere laars. Mevrouw Jewel maakte een gebaar, waaruit ik begreep dat ik terug moest naar de plek waar ik eerder had zitten werken. Dat deed ik, terwijl ik uit mijn ooghoeken zag dat Mevrouw Jewel haar in kousen gehulde voeten stak in imposante glimmende pumps.

Vol ijver zette ik mij aan het poetsen van de dijhoge laarzen. Na een half uur vroeg Mevrouw Jewel of ik klaar was met Haar laarzen. Ik gaf dat aan en vroeg of ik Haar die moest brengen. Zij zei: 'Nee, laat maar. Ik heb nu al deze pumps aan, maar je mag wel hierheen kruipen.' Dat deed ik natuurlijk graag. Toen ik bij Haar was aangekomen, zei zij: 'Kus mijn pumps.'  Wat ik deed. Zij sprak toen: 'Je bent nu klaar en ik stuur je weg, maar binnenkort moet je weer terugkomen en dan gaan mijn vriendin en ik testen hoe jij bent met de zweep. Je mag voor nu je CB sleutel weer mee terug nemen.'

Ik gehoorzaamde, wel wat teleurgesteld, ontving de sleutel en kuste eerst nog de schoenen van de vriendin. Daarna ging ik naar de gang, deed mijn kleren aan en verliet de woning, warm van de sub ervaring en gespannen over wat de toekomst zou brengen.