Teasen

Ingezonden door Twan

Woensdagavond 18.15 uur. Mijn telefoon meldt een appje van Bianca. Aangezien zij de laatste tijd steeds vaker ‘interessante’ berichtjes, foto’s en soms zelfs een videootje appt, aarzel ik geen moment om haar bericht te openen. De foto’s laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Ik zie een wit lichaam vol sproetjes en met hier en daar een moedervlek. Vaag is nog te zien waar tijdens Bianca’s vakantie eind vorig jaar haar bikini haar intieme delen heeft bedekt. Misschien raar, maar ik vind dat eigenlijk best opwindend om te zien.

Omdat ik dan altijd het gevoel en het idee krijg dat ik dingen te zien krijg die voor anderen altijd een verboden vrucht zullen blijven. De lingerie die Bianca, duidelijk nog in de winkel waar zij werkt, heeft aangetrokken komt uit de collectie, waar Hunkemöller zelf nog steeds een beetje besmuikt over lijkt te doen. Op hun website moet je echt even doorzoeken voordat je in die categorie terecht komt. Bianca heeft foto’s van zichzelf gemaakt. Ieder op zich al voldoende om voor onrust tussen mijn benen te zorgen. 

Maar de selfie voor de spiegel in de paskamer zorgt pas echt voor actie in zekere regionen. Zeker die waarop Bianca voorover gebogen het touwtje uit haar bilnaad opzij trekt en ik ongehinderd kan genieten van die grote- en kleine lipjes die ik inmiddels zo goed ken. Een foto van mijn erectie gaat retour. Ik kan aan de twee blauwe ‘vinkjes’ zien dat zij mijn app heeft geopend, maar er komt geen reactie. Rond 21.30 uur vraagt een appje of ik voor morgen al plannen heb? Ik meld dat ik ’s morgens eerst een paar dossiers moet afronden.

Maar dat -zoals ik dat nu kan inschatten- ik de middag en avond vrij heb. Bianca’s avond is al bezet. Ze moet invallen op koopavond. We spreken af dat we elkaar om 13.00 uur op het station zullen ontmoeten om met de trein naar Utrecht te gaan. ‘Leuk, ik heb er zin in,’ appt Bianca. ‘Leuk, ik heb zin in jou,’ app ik terug. Bianca’s reactie bestaat uit drie lachebekjes. Vroeger had ik voor een vriendin een speciaal geluidje ingesteld om haar appjes al te herkennen, terwijl mijn iPhone nog in mijn broekzak zat.

Op een bepaald moment was onze seksuele relatie zo verhit dat ik ‘haar’ geluidje maar hoefde te horen om al halfhard te worden. Bij Bianca heb ik zo’n geluidje niet eens meer nodig. Alleen al de gedachte aan haar kan mij, vooral ’s morgens, een enorme stijve bezorgen. Toen ik haar vrijdagmorgen aan zag komen fietsen, stegen mijn hartslag en bloeddruk meteen. Onder een openhangende, lichtbeige kleurig zomerjasje tot net over haar knieën, droeg Bianca een gebreid bruin jurkje dat tot net boven haar knieën reikte.

Het jurkje sloot feilloos aan bij de vormen van haar heerlijke lichaam dat haar en mij al zoveel genot had verschaft. De bruine laarzen tot net onder de knie leken nieuw. In mijn hoofd vertraagde ik de beelden die ik zag: een prachtige dame met een grote bos rode krullen. Die in een sexy, strak jurkje met grote stappen op prachtige, hoge laarzen in mijn richting liep en bij wie bij elke grote stap haar flinke borsten opwipten en weer neerdaalden. Bovenaan de trap op het perron waren onze monden net twee gootsteenontstoppers die op elkaar waren geperst.

Exact hetzelfde vacuüm zoog onze lippen op elkaar. Tongen achtervolgden elkaar en speeksel werd uitgewisseld. De intimiteit van ons zoenen sloeg over naar de rest van onze lichamen. Bianca en ik zochten en plein public de grenzen van artikel 239 van het wetboek van strafrecht (openbare schennis van de eerbaarheid) op. Daarbij hadden we over belangstelling niet te klagen. Hetzij goed-, hetzij afkeurend. Waarop wij onze kleding en hormonen weer op orde brachten. De toon voor vanmiddag was gezet. Als de geest eenmaal uit de fles is, dan krijg je die er niet zo makkelijk meer in!

De sprinter naar onze overstap op Schiphol bood nagenoeg geen privacy. De intercity naar Utrecht bood meer mogelijkheden, al was het bij ieder tussenstation toch even oppassen. U herkent het vast wel: elkaar gek maken waarbij de kans om gezien, of zelfs betrapt te worden, daar nog een extra dimensie aan geeft. Die ongrijpbare spanning… Tussen station Amsterdam ArenA en Utrecht Centraal voelde ik nattigheid. Letterlijk. Bianca fluisterde in mijn oor dat zij gevingerd wilde worden.

Haar orgasme liet het klepje van de prullenbak voor haar klepperen en uiteindelijk met een klap dichtvallen. Wat aandacht trok en daarmee op onze lachspieren werkte. Als betrapte pubers zaten we te grinniken. Op Utrecht Centraal vlogen de vonken tussen Bianca en mij over en weer. Hand in hand liepen we het station uit en het winkelcentrum in. Bianca wilde toch even bij de plaatselijke Hunkemöller kijken. Ze was behoorlijk onder de indruk van hun assortiment. Veel groter dan in haar filiaal. Even probeerde ik haar nog zover te krijgen dat zij wat lingerie zou passen.

Liefst met het gordijn van de paskamer half open ,maar dat ging zelfs Bianca op dat moment te ver. Op het Vredenburg streken we op een terrasje neer. Daarna liepen we over de Oude Gracht. De terrasjes zaten stampvol. Met Bianca’s charme (en heerlijke uiterlijk) wist zij een ober zover te krijgen dat hij een tafeltje voor ons vrij zou houden. Ik kan er zo van genieten als ik zie hoe een vrouw met simpele, subtiele dingetjes zoals een hand op een onderarm of op een schouder, gecombineerd met de juiste sensuele blik, de grootste en stoerste  man om hun vinger kunnen winden.

If you got it, use it. Toch? Tijdens het wandelen kon ik het niet nalaten om steeds en bijna openlijk naar Bianca’s borsten te kijken. Dat ritmisch op en neer deinen werkte erotiserend. Haar grote stappen versterkten dat effect alleen maar. Mijn opmerking daarover bezorgde Bianca harde tepels. Opeens nam ik het initiatief. Ik stopte, draaide Bianca aan haar schouders naar mij toe en gaf haar opdracht om in de winkel achter haar haar beha uit te trekken. Om hem daarna midden op de gracht openlijk aan mij te geven. De blik in Bianca’s ogen hield het midden tussen ongeloof en opwinding.

‘Kom op Twan…’. Ik keek haar indringend aan en herhaalde mijn opdracht. Zonder een woord te zeggen, draaide Bianca zich om en liep de winkel in. Ik ging expres tegen de railing zover mogelijk van de winkelpui af staan. Na een tijdje kwam Bianca naar buiten. Haar gezicht bijna net zo rood als haar haren en als het beha'tje dat zij opgefrommeld in haar hand hield en aan mij gaf. ‘Ik schaam me kapot,’ fluisterde Bianca. Waarop ik antwoordde dat ik ongelofelijk trots op haar was. ik zoog haar op mijn mond vast. Bianca drukte haar nu zachte borsten tegen de mijne. Haar tepels waren hard en voelbaar.

Ik nam de tijd om midden op de Oude Gracht Bianca’s beha'tje aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen. Bianca verschoot weer van kleur en wist zich duidelijk geen raad met deze voor haar nieuwe situatie. Over belangstelling hadden we niet te klagen. Met onze armen om elkaars middel liepen we in de richting van het terrasje waar Bianca een tafeltje had weten te bemachtigen. In het lentezonnetje was het warm genoeg om onze jassen uit te trekken. Met onze rug naar de gracht toe konden we genieten van alles en iedereen die voorbij kwam.

Vogels van allerlei pluimage en in alle soorten en maten. Soms vergeleek ik langslopende dames met Bianca. Waarbij ik-na een soms geveinsde twijfel- altijd Bianca als winnares uit de bus liet komen. Zo grappig weer hoe een uiterlijk van zichzelf overtuigde vrouw toch onzeker kan blijken te zijn. Na onze tweede cappuccino vroeg ik of Bianca het feit vond om geen beha te dragen. Zij antwoordde dat zij dat vrijwel nooit deed en dat als ze dat al deed, dat uitsluitend thuis was. ‘En nu, op dit terras? Met de warme zonnestralen op je borsten?’

‘Heerlijk,’ zei Bianca en liet zich met gesloten ogen iets onderuit zakken. Mijn rechterhand raakte onder het tafeltje haar bovenbeen aan en schoof iets onder het textiel. Bianca opende haar ogen en keek eerst mij aan. Daarna scande zij schichtig onze omgeving en buren. Waarvan de laatste categorie er voldoende waren. Bianca wilde weer rechtop gaan zitten en mijn hand wegduwen. Een strenge blik van mij bracht haar op andere gedachten. ‘Hoe voel je je?’ was mijn eerste vraag. ‘Ongemakkelijk,’ was haar eerlijke antwoord.

Mijn hand schoof iets verder omhoog. ‘En nu?’ ‘Nog ongemakkelijker,’ klonk het naast mij. Met mijn hand tegen haar kruis aan herhaalde ik ‘en nu?’ ‘Jezus Twan, ik…’  Bianca’s kruis zei nog niets, maar haar tepels spraken boekdelen. ‘Stel je voor dat ik nu een van jouw borsten uit je jurkje lepel.’ ‘Oh nee, absoluut niet!’ In het midden latend of ik het ook echt zou doen, herhaalde ik mijn verzoek en voegde daaraan toe dat ik mij voor kon stellen dat het warme zonnetje haar witte borst zo mooi zou laten glanzen en haar vuurrode tepel zo mooi af zou laten steken tegen haar witte huid.

Bianca’s tepels meldden zich nadrukkelijk. Een subtiele beweging van mijn vinger tegen Bianca’s kruis was voldoende om haar benen zich iets te laten openen. Haar warmte was uitnodigend. Het gebreide jurkje schoof iets verder omhoog. Bianca’s warmte nam toe. Toen de bewegingen van mijn vinger wat vrijer werden, sloot Bianca haar felblauwe ogen weer. ‘Geil?’ vroeg ik. ‘Jezus Twan!’ ‘Geil?’ herhaalde ik mijn vraag. Bianca’s felblauwe ogen gluurden tussen haar wimpers door en keken mij aan. ‘Enorm,’ was haar bekentenis. Mijn vinger trok haar slipje opzij en voelde het bewijs.

Bianca sloot haar ogen weer. Met mijn vrije hand zette ik de mok met cappuccino aan mijn mond. Mijn vingertopje gleed tussen twee opgezwollen schaamlippen heen en weer. Bianca schoof iets verder onderuit. Mijn vingertopje gleed tot het tweede kootje in haar. Mijn opmerking dat we werden bekeken, liet Bianca meteen opveren en haar benen sluiten. Ik trok mijn hand terug en likte aan het vingertopje dat net nog in mijn roodharige minnares had gezeten. Op Bianca’s vraag wie er had gekeken, antwoordde ik met een simpel ‘iedereen’. Bianca’s gezicht werd roder dan haar haren.

‘Hebben ze gezien dat…?’ Ik liet haar haar zin niet afmaken. ‘In een laatste poging om zich uit deze situatie te redden, stelde Bianca voor om af te rekenen en weg te gaan. Mijn: ‘Ih nee, jongedame,’ leverde weer die blik op die voor meerdere uitleg vatbaar was. Bianca’s keiharde, priemende tepels ondersteunden mijn interpretatie. Tijd voor haar volgende opdracht. Die luidde dat ‘mijn sletje’ (en weer miste dat woord zijn uitwerking niet) haar slipje ook moest uittrekken. En op tafel leggen. ‘Oh nee Twan! Absoluut niet! Never nooit niet!’ Bianca’s tepels werden onzichtbaar. Ze was duidelijk (nog niet) zo ver.

Mijn alternatief om, net als met haar beha'tje, haar slipje binnen uit te trekken bleek acceptabel. Terwijl Bianca opstond, herinnerde ik haar eraan dat ik haar slipje straks op tafel wilde zien. De grijns op haar omgedraaide gezicht en de zwoele blik in haar felblauwe ogen liet een rilling door mijn kruis gaan. Mijn penis kwam kloppend tot leven toen ik het kontje van Bianca bijna provocerend dezelfde bewegingen zag maken als wij elkaar in mijn slaapkamer gek maakten. Ze bleef langer weg dan strikt noodzakelijk.

Mijn appje of ‘mijn sletje’ zonder mijn toestemming met zichzelf aan het spelen was, werd met drie smiley’s beantwoord. Ik zag voor mij hoe zij op dat moment ergens in het café met zichzelf aan het spelen was. Mijn erectie was volledig en kon zelfs niet nog harder worden toen ik Bianca aan zag komen heupwiegen. Als de verpersoonlijking van het toppunt van vrouwelijkheid. Dat wist Bianca. Een wit, opgerold servetje werd op tafel gelegd. Ik liet het liggen. Tegen de verwachting van Bianca in. We bestelden nog een consumptie.

De ober, die ons tafeltje voor ons had gereserveerd, was inmiddels vervangen door een leuke jongedame. Waarschijnlijk een werkstudente. Een duivels plan ontspon zich in mijn hoofd. Ik fluisterde Bianca in haar oor dat, als de serveerster straks onze drankje kwam brengen, ik het servetje zou afrollen. ‘Jezus Twan, nee! Godver, echt niet hoor! Als je dat doet loop ik weg! Ik waarschuw je hoor!’ Het klonk uit haar mond allemaal heel overtuigend, maar Bianca’s lichaam zei iets anders. Haar rug was gehold en Bianca schoof onrustig over haar stoel heen en weer.

Bianca deed ook wat veel vrouwen in hun opwinding meestal onbewust doen: met gespreide vingers steeds door hun haren strijken. Bianca’s grootste verraders waren weer haar tepels. Extreem dik en niet te missen. De serveerster naderde. Bianca’s ogen werden groot en haar ademhaling diep. Mijn hand ging naar haar bovenbeen, half onder haar jurkje. De serveerster ruimde eerst de lege mokken op voordat de nieuwe drankjes op tafel werden gezet. Toen zij het opgerolde servetje wilde oppakken, zei ik dat ik dacht dat wij dat misschien nog nodig zouden hebben.

Bianca kneep haar knieën stijf tegen elkaar, maar liet mijn stijgende hand toe. Quasi toevallig tikte ik het opgerolde servetje aan. Met het gewenste effect. Het rood van Bianca’s slipje contrasteerde fel met het spierwitte servetje en iets minder met het bruin in de gesperde bruine ogen van de serveerster. ‘Oh sorry,’ stamelde ze. ‘Geen probleem hoor,’ antwoordde ik stoïcijns. De serveerster draaide zich om en liep weg. ‘Open,’ zei ik tegen de felblauwe ogen die mij aankeken. Geen reactie. ‘Open,’ herhaalde ik. Nog steeds geen reactie. ‘Voor de laatste keer: Open!’

Bianca leek leeg te lopen. Alle spanning van een onderdrukt orgasme werd vrijgelaten. ‘Godjezus Twan, wat was dit…’ Bianca had moeite met het vinden van de juiste woorden. ‘Heftig?’ probeerde ik haar te helpen. Nog met een rode blos op haar wangen fluisterde Bianca in mijn oor: ‘Bloedgeil! Ik ben zo vreselijk klaargekomen.’ Mijn eikel gutste. De toegang tot Bianca’s heerlijkheid was onbeperkt. Mijn constante pogingen om haar naar een orgasme te vingeren en daarbij net voor de ontlading te stoppen, maakte haar gek.

Zeker toen ik toespelingen maakte op het serveerstertje dat bij ieder voorbij lopen naar ons keek. Bianca’s dijen zetten mijn hand klem. Als een bankschroef. Met gesloten ogen en met onderdrukte bekkenbewegingen naderde Bianca’s hoogtepunt. Dat onstuitbaar was toen ik fluisterde dat het serveerstertje naar ons stond te kijken. Mijn hand kreeg een douche. En inderdaad: het serveerstertje keek en dacht er duidelijk het hare van. Haar discretie werd beloond met een dikke fooi. Mijn voorstel om Bianca’s telefoonnummer op het servetje te schrijven ging te ver.

Naakt onder haar jurkje heupwiegde Bianca naast mij de Oude Gracht op. Rederij Schuttevaer organiseert rondvaarten door de Utrechtse grachten vanaf de kop van de Oude Gracht. Het was stralend weer en de bemanning had delen van het glazen dak van de rondvaartboot open geschoven. Als een echte gentleman hielp ik Bianca via het trapje aan boord. Ik vergiste mij niet toen ik meende bij het instappen haar blote kutje te kunnen zien. Wat Bianca een kneep in een van haar blote billen opleverde. ‘Naar achteren, helemaal achterin,’ commandeerde ik. 

Bij de afvaart bleek de rondvaartboot bij lange na niet gevuld. Wat mij bijzonder goed uitkwam. Amper waren de trossen los en was de gids met haar obligate uitleg begonnen of mijn hand schoof onder Bianca’s jurkje. Zwijgend keek Bianca mij aan en vroeg wat ik toch allemaal met haar aan het doen was. Mijn: ‘Ik wil jou jezelf laten ontdekken.’ leverde mij een bijna gênante tongzoen op. De gids vroeg en kreeg de volledige aandacht van de toeristen. Behalve van die twee achterin. Ik zat heerlijk aan Bianca’s kut te friemelen en dat werd beloond met een steeds hoger opkruipend jurkje.

Alle schroom was verdwenen toen Bianca iets omhoog wipte en haar blote billen op het kuipstoeltje liet landen. Een hand ging op onderzoek uit. Een knoop werd onhandig losgemaakt. Een ritssluiting had duidelijk moeite om over een bepaalde heuvel heen te komen. Maar oh, wat was de aan het strakke elastiek ontsnapte eikel blij met zijn vrijheid. En met de vingers van Bianca. Mijn opmerkingen dat de mensen op de bruggen, waar wij onderdoor voeren ons konden zien, wondden zowel Bianca als mij op.

Zonder een woord te zeggen, boog Bianca naar mijn kruis. Haar lippen voelden zalig. Haar mond was hemels! Ik moest vechten tegen iets dat eigenlijk onbedwingbaar was. Het was niet nodig om Bianca aan te raken. Mijn: ‘Slikken, slet!’ was ruim voldoende om haar van een volgend ingehouden orgasme te laten genieten. Slikbewegingen lieten aan duidelijkheid niets te fantaseren over. Bianca’s slokdarm en maag maakten een vroegtijdig einde aan wat miljoenen nakomelingen hadden kunnen zijn. Mijn kleding werd op orde gebracht. Bij Bianca varieerde dat.

Afhankelijk van onze stemming en van de kansen om bekeken te worden. Dat alle onrust op de achterbank niet iedereen was ontgaan, bleek bij het uitstappen. Onze fooi aan de gids werd beantwoord met een visitekaartje met daarop een onderstreept telefoonnummer. Met een wederzijds ‘dankjewel’ scheidden onze wegen zich. ’s Avonds appte Bianca uit de winkel dat zij nooit had gedacht of zelfs maar verwacht zoiets mee te zullen maken. Laat staan om het ook nog te doen. ‘Zullen we het morgen afmaken?’ luidde mijn korte, maar veelzeggende reactie. Het bleef stil.