III De regels die ik van mijn Meesteres kreeg

Ingezonden door Erik Jansen

In mijn trainingsperiode leerde ik hoe ik mezelf gedragen moest en kreeg ik regels van mijn Meesteres. Ik werd dan wel 'bevrijd' door mijn Godin, maar per slot van rekening was ik haar eigendom. Voor heel veel zaken moest ik toestemming vragen. De kamer, waar mijn Meesteres zat, binnentreden of verlaten kon pas na haar toestemming. Ook voor het starten of het beëindigen van een conversatie met mijn Meesteres moest ik toestemming vragen. Ik heb een weekindeling van mijn Meesteres gekregen.

Van mijn werk ben ik vrij op dinsdag- en donderdagmiddag. Eén van die middagen mag ik vrij besteden, de andere is voor het dienen van mijn Meesteres. Ik moet drie avonden voor mijn Meesteres koken en later ook afwassen. Ik mag dan ook mee-eten, maar ik moet dan altijd op een lagere stoel aan tafel zitten dan zij. Meestal zijn mijn ogen dan op haar borsthoogte en ik moet naar haar opkijken, als ze tegen mij praat. Op donderdagavond moet ik de kleren van mijn Meesteres strijken en opbergen.

Op zaterdagmiddag moet ik beschikbaar zijn, als zij wil gaan winkelen. Ik moet dan haar volgen en haar tassen met aankopen sjouwen. Er zijn ook zaterdagmiddagen dat ik vrij ben. Soms moet ik een zondagmiddag beschikbaar zijn, maar meestal kan ik dan met mijn vrienden afspreken. Mijn huis heeft ze ingelijfd als haar tweede huis. In mijn huis, het is nu dus ook haar huis, gelden dezelfde regels als in haar eerste huis. Vorige week zei mijn Meesteres: 'Ik heb mijn tweede huis eens goed bekeken, maar het is niet praktisch ingericht. Ik ga binnenkort een nieuwe indeling maken.

Ik neem de grote kamer en jij mag het kleine zolderkamertje gebruiken als ik jou niet nodig heb.' Ik moest slikken en wilde wat zeggen, maar ik wist dat protesteren niet zou helpen. Haar mening was altijd belangrijker dan de mijne. Zij was bereid mijn advies aan te horen als ik daar vriendelijk om vroeg. Op straat mag ik naast haar of achter haar lopen. Voor haar uit lopen, mag ik alleen als ik daar voor toestemming heb. In de publieke ruimte behandelt ze mij als een vriend, maar als ik mezelf misdraag dan geef ze mij een code van de straf die ik later thuis krijg.

Zegt ze dan bijvoorbeeld K dertig, dan betekent dat dat mijn nek thuis dertig seconden tussen haar benen gekneld moet worden. Voor S tien heb ik nog meer ontzag: dan moet ik naakt op mijn buik op de grond liggen en dan zet mijn Meesteres tien stappen met haar high heels over mijn rug. Z vijftien betekent vijftien zweepslagen op mijn blote billen. In de publieke ruimte had Meesteres Anna maar één straf: een draai om mijn oren. Ik moet daarna mijn hoofd naar beneden buigen en excuses vragen.

Mensen om ons heen kijken van deze straf nooit op. Ze denken altijd dat ik een onzedelijk of onbetamelijk voorstel heb gedaan en dat mijn begeleidende vrouw mij terecht een klap heeft gegeven. Een enkele keer, bijvoorbeeld in een restaurant, komt het personeel dan naar haar toe om te vragen of 'die man' zich wel goed gedragen heeft. Dat voel ik altijd als een vernedering, daarom probeer ik oorvijgen bij voorkeur te vermijden. Mijn Meesteres houdt ervan dat ik op tijd ben. Liever te vroeg dan te laat.

Meestal is op tijd zijn voor mij ook geen probleem, maar laatst stond ik met mijn auto in een file en toen kwam ik een uur te laat. Zij was erg kwaad en ze dreigde een kooi te gaan kopen, zodat ze mij ook regelmatig kan opsluiten als straf. Ik heb haar gesmeekt, dat niet te doen. Ik ben bang dat ik dat niet goed verdraag. Ze heeft besloten het nog even aan te kijken. Mijn Meesteres neemt mij regelmatig mee om uit eten te gaan of om te gaan winkelen. Zij verdient, onder andere door haar dansen, meer dan ik.

Daarom hoef ik niet al haar kosten te betalen. We delen de kosten of we betalen elk voor wat we gebruiken. Daar ben ik heel blij om. In een restaurant of een café doet mijn Meesteres alle bestellingen. Soms mag ik de menukaart even zien, maar zij bepaalt wat ik eet en drink. Zij weet beter dan ik, wat goed voor mij is, zegt ze. 'Als ik jouw buik zie en ik kijk in de spiegel', zegt mijn Meesteres, 'dan weet ik wie goed voor zichzelf kan zorgen.' Ik weet dat zij haar leven beter op orde heeft dan ik. Voor ik haar leerde kennen, dronk ik teveel. Nu wordt mijn alcoholgebruik gecontroleerd.

Ik moest alle flessen alcoholhoudende drank bij mij thuis registreren en elke wijziging de dag erop aan haar doorgeven. Toen ik op een avond een keer te veel gedronken had -ik kwam er niet onderuit om te melden dat ik vijf flessen bier had gedronken- heeft zij mij drie dagen verboden om alcoholische drank te drinken. Mocht ik ooit een goed figuur krijgen -een mooi mannenlichaam waarmee ze bij haar dominante vriendinnen kan pronken- dan wilde ze overwegen mij wat meer vrijheid te geven.

Tijdens het eten mag ik maximaal twee biertjes drinken. Elke bestelling voor een drankje gaat via haar. Als ze geen toestemming geeft, krijg ik het drankje dus niet. Dat was afgelopen zaterdagavond het geval. 'Ja Erik', zei ze toen, 'je zult het wel moeten verdienen. Ik vond het wasgoed de afgelopen week slordig in de kast opgeborgen. Dat doe je je Lady toch niet aan?' 'Sorry, Meesteres Anna', zei ik, 'ik zal het de volgende keer beter doen.' Tegelijkertijd masseerde ik haar Goddelijke voeten die ze na haar afwijzing onder de tafel op mijn schoot had gelegd.

Ik hoopte, dat als ik lief voor haar zou zijn, ze misschien alsnog dat biertje zou bestellen. Zij glimlachte. Ze wist, dat ze mij helemaal onder controle had.