Ik was door Jewel al eens uitgenodigd om mee te gaan naar een BDSM-party. Ik heb toen een geweldig leuke avond gehad waarbij ik zintuigen tekort kwam om alle indrukken op te kunnen nemen. Dus een uitnodiging vanuit een heel andere hoek om op een heel andere locatie nog eens naar een BDSM-evenement te komen, was absoluut niet tegen dovemansoren gezegd. Oké, ik was in Amsterdam, maar waar in Amsterdam precies?
Het pand, waar de party zou plaatsvinden, ligt middenin de grachtengordel. Het aantal mensen dat met koffers en roltrolly’s voor de deur van het hoekpand stond te wachten, deed mij ernstig vermoeden dat ik toch echt de vertrekhal van Schiphol binnenliep. Of zij stonden allemaal verkeerd, of mij stond het nodige te wachten. Het laatste dus. De deuren waren nog geen twintig minuten geopend, maar aan de bar waren al geen krukken meer vrij.
En de deurbel bleef maar gaan. Ik telde de bonnetjes van de gasten en kwam er tot mijn verbazing achter dat er nu al veertien stelletjes, drie alleengaande heren (waaronder ik) en een single dame aanwezig waren en de club was nog geen half uur open. Dat beloofde wat voor de rest van de middag en avond! Ik raakte al snel in gesprek met de single dame die -net als ik- BDSM-ontdekkend was.
Waarbij ik bij mijzelf nog aan het onderzoeken ben of ik nu sub, dom of switch ben, stond het voor deze dame onomstotelijk vast dat zij een uitgesproken sub was. Daar meteen aan toe voegend dat, als ik een dom zou zijn, ik mijn lusten wel op haar mocht botvieren. Een verleidelijk aanbod, maar ook een aanbod waar ik (nog) niets mee kon. Ik heb haar moeten teleurstellen. Links van mij zat een stel dat al meer dan dertig jaar actief was ‘binnen het wereldje’.
Gepokt en gemazeld. Maar, volgens mij, ook met een probleem: beiden waren uitgesproken dominant. Wat het koppel heel creatief had opgelost door elk een eigen groepje slaafjes om zich heen te hebben verzameld waarmee gespeeld werd. Los van elkaar, maar soms ook in gezamenlijke sessies. Net als destijds bij de party met Jewel viel het mij op hoe laagdrempelig en toegankelijk de BDSM-wereld is.
Op elke vraag, zelfs die waarbij ik zelf nog het schaamrood op mijn kaken voelde of waarbij ik mij tijdens het stellen ongelofelijk onnozel voelde, werd met zorg en serieus beantwoord. Totaal geen gêne. Eerder een soort van enthousiasme om iemand deelgenoot te maken van hun entourage. Bij mij werkte dat. Ik kreeg zelfs meerdere aanbiedingen om in een demo het lijdend voorwerp te zijn.
Lijdend en absoluut verleidelijk, maar ik kon niet echt een dame vinden aan wie ik mij zou durven toevertrouwen. Misschien, en waarschijnlijk, een volgende keer. Ik blijf mij afvragen of de BDSM wel bij mij past. Ergens begrijp ik het spel en de gedachten erachter, maar ik voel dat er in mij ook weerstand wordt opgeroepen. Vooral als ik mannen, die vaak niet eens de moeite hebben genomen om zich een beetje te kleden in de sfeer van het evenement, met zwepen helemaal los zie gaan op de meest prachtige vrouwen.
Tot bloedens toe. Een dame ging zelfs helemaal ‘out’. Wat dan vergoelijkend ‘in sub-space’ wordt genoemd. Amehoela! Misschien ben ik teveel heer en te beschermend, maar op zulke momenten krijg ik echt de neiging om zo’n ‘DOM’ zelf eens even met een zweep onder handen te nemen. Gewoon om eens te zien of hij nog zo flink en zo’n held is. Ik weet het wel; het is allemaal vrijwillig en met wederzijdse instemming en goedkeuring.
Maar, en zeker die extremen, roepen bij mij meer weerstand en zelfs walging op dan waardering en bewondering. Bewondering die ik absoluut bij de demo’s van bondage en Sensual Play heb gezien, wel voelde. De verschillen in machtspositie tijdens die sessies, die ik ook echt ‘spelen’ wil noemen, hadden een sensuele uitstraling, waar ik nu, een dag later nog van aan het nagenieten ben.
