Als het jouw ‘ding’ is, dan weet je op het internet al heel snel filmpjes te vinden waarin het er in Cap d’Agde warmpjes aantoe gaat. Beroemd en berucht vanwege de seksuele escapades die zich vooral in de vakantieperiode in en rond de duinen van deze Zuid-Franse badplaats afspelen. Voor de liefhebber een waar lustoord, maar voor de nietsvermoedende duinwandelaar toch minimaal een onverwachte confrontatie. Met een grote gemene deler: iedereen vindt er wat van.
Wat de een totaal ontgaat dat merkt de ander feilloos op. Dat bleek vandaag weer tijdens mijn bezoek aan het Langevelderslag in Noordwijk. Ik bezoek meerdere naaktstranden. Wat mij in Noordwijk telkens weer opvalt, is de rust en vooral de vele ruimte die je daar als badgast hebt. Ook opmerkelijk is dat er relatief veel dames alleen van zon, zee en zand komen genieten, omdat zij zich in Noordwijk, meer dan elders, veilig voelen. Zo verklapte een dame mij.
Rust en ruimte. Ideale omgevingsvoorwaarden om toe te geven aan een hormonale drang, vaak nog gevoed door de warmte en het constant omgeven zijn door naakte mensen. Dan kan de geest soms nog zo sterk zijn, het vlees blijkt dan toch vaak de zwakke – en bepalende factor. Ze waren mij al opgevallen. Twee mannen ergens in het begin van hun dertiger jaren. De heren leken ook echt hun best te doen om op te vallen.
In Adamskostuum en van boven de duintoppen door het kniehoge helmgras naar beneden. Halverwege de duinrij werd een korte tussenstop gemaakt. Het tweetal zocht duidelijk een plek op het strand uit om hun badlakens uit te spreiden. Het laatste stukje afdaling werd slalommend tussen pollen helmgras door afgelegd. Het dynamische duo ontvouwde hun badlakens wel, maar gunde zich amper rust om ook even te gaan liggen. Ook hun ogen kregen geen rust.
Het viel heel duidelijk op dat twee paar ogen het strand naar beide kanten toe scanden. Na amper vijf minuten werden de badlakens weer in elkaar gefrommeld en begon een nieuwe beklimming van het duin. Deze keer maar tot halverwege waar zich een open, horizontale plek in het helmgras bevond. De badlakens werden opnieuw uitgespreid. En opnieuw die rusteloze, scannende ogen.
Van rechts kwam een dame van middelbare leeftijd aanlopen. Geheel conform de laatste trend droeg zij een omslagdoek in regenboogkleuren. Als deze mevrouw op wilde vallen dan was haar dat in elk geval gelukt. Ongeveer twintig meter voorbij de heren beklom ook deze dame het duin en verdween in het helmgras. Heel voorspelbaar bleek dit alleen maar een omtrekkende beweging. Haar omslagdoek verraadde haar.
Hoe kan het ook anders? Een regenboog in het grijsgroene helmgras. De kleurrijke dame voegde zich bij de heren die zich eindelijk iets leken te ontspannen. Echter zeer tijdelijk. De dame knielde bij de mannen waarvan eentje op zijn badlaken ging liggen. De tweede man bleef staan. De dame zorgde er binnen luttele seconden voor dat dat ook voor zijn penis gold. Man twee verrichte handenarbeid met hetzelfde resultaat.
Mevrouw leefde zich compleet en ongegeneerd uit op de beide mini-vuurtorentjes. Three is a crowd? Vandaag niet. Als mieren die een geurspoor hebben ontdekt kwamen als bij toverslag nog vier heren achter uit het duin die zich als deelnemer aan de mini-estafette meldden. Mevrouw wist wel raad met hen. Ik zat eerste rang. Een blik om mij heen leerde dat het spektakel intussen meerdere toeschouwers had gekregen.
Op het strand zelf bleef het opvallend rustig. De moraal: ook Noordwijk heeft duinen. Dat scheelt een autorit van ruim 1.300 kilometer. Als het jou tenminste opvalt en het jouw interesse heeft.
